Okiem praktyka: CSR – nasz chleb powszedni

Aneta Szulkowska-Sochan, Bank Spółdzielczy w Ostrowi Mazowieckiej

Zarówno banki komercyjne, jak i instytucje parabankowe, pożyczkowe chętnie inwestują w strategie CSR, zamawiając je często w profesjonalnych agencjach PR. Chwalą się też przy tym ogromnymi kwotami wydawanymi na cele charytatywne, ochronę środowiska, wydarzenia medialne – najlepiej mecz gwiazd albo maraton – imprezy przyciągające masę ludzi, którzy zobaczą na każdym kroku ogromne logo sponsora-dobroczyńcy. Bywają też one w czołówkach rankingów wyłaniających najlepszych pracodawców na rynku. I bardzo dobrze, że wspierają, ale jeśli jednocześnie w wyniku ich działalności ludzie tracą oszczędności życia albo zostają „wkręceni” w produkty finansowe, których nie rozumieją i na które ich nie stać, to takie działanie z etyką biznesu ma niewiele wspólnego, a społeczna odpowiedzialność biznesu staje się w praktyce szumnym hasłem marketingu społecznego.

A jakie jest nasze, spółdzielcze pojmowanie CSR? Na pewno specyficzne ze względu na wpisaną w historię i tradycję spółdzielczości niesłychanie ważną relację pomiędzy naszymi udziałowcami, klientami i pracownikami.

Szczególna relacja z klientem

Priorytetem jest zaufanie i równa pozycja stron na linii bank – interesariusz. Nie może być mowy o wykorzystywaniu często silniejszej pozycji ekonomicznej i informacyjnej naszego banku wobec potencjalnie słabszego podmiotu – klienta. Ta szczególna relacja to nasza siła i wyróżnik. Bo czy komercyjne banki nie wykorzystują często braku dokładnej wiedzy swoich klientów o produktach, które im sprzedają? Kuszą kolorowymi reklamami z gwiazdami ekranu w rolach głównych, opowiadającymi, jak jest im wspaniale z tą nową wspaniałą „darmową” ofertą. Na miejscu w placówce okazuje się często, że oferta jest, ale dla pani, pana Kowalskiego już nie jest taka wspaniała, nie wychodzi tanio i trzeba się dobrze postarać, żeby z niej skorzystać. Panuje przekonanie, że przecież dorośli ludzie wiedzą, że zawsze jest jakieś „ale” i nic nie ...