Nauka i Edukacja Ekonomiczna | Raport PAB-WIB | Biometria w bankowości elektronicznej – teraźniejszość i klucz do przyszłości

• Badania na użytkownikach bankowości elektronicznej potwierdzają, że klienci pozytywnie przyjęli biometrię – nie mają problemów z jej stosowaniem, postrzegają ją jako wygodną i chętnie ją stosują w takich operacjach, jak logowanie do aplikacji mobilnych.
• Znaczna część banków wykorzystuje zdalną identyfikację opartą na wideo-identyfikacji, wspieraną mechanizmami biometrycznymi. Popularność tej metody przyspieszyły ograniczenia związane z pandemią SARS-CoV-2 i rozwój rynku e-commerce.
• Dużą niewiadomą jest biometria behawioralna, aktualnie użytkowana w dość wąskim zakresie.
• Istnieje potencjał do większego zastosowania biometrii w procesach autoryzacji transakcji.
• Autoryzacja oparta na mobilnej autoryzacji, wykorzystującej metody biometryczne, odnalazła się jako czynnik uwierzytelniający w procesach kartowych jako mechanizm 3D Secure.
• Wzrasta zainteresowanie obszarem biometrycznych danych osobowych ze strony władz i regulatorów, w tym Komisji Europejskiej, która pracuje nad koncepcją europejskiego cyfrowego portfela tożsamości.

To główne wnioski raportu „Biometria w bankowości elektronicznej”, prezentującego diagnozę sytuacji w zakresie narzędzi biometrycznych wykorzystywanych aktualnie przez polski sektor finansowy, szczególnie bankowy. Przygotował go zespół Obserwatorium.biz Sp. z o.o. w składzie Michał Olczak, dr Miłosz Brakoniecki, Marcin Wolski, Maciej Krzyżański, Dominika Rzęsa.

Biometria to nadal dość tajemniczo brzmiące pojęcie, wywodzące się z dwóch greckich słów „bíos” – „życie”, „metréō” -„mierzę”. Zgodnie z definicją „Encyklopedii PWN” jest to dziedzina nauk biologicznych zajmująca się zastosowaniem metod statystyki matematycznej w naukach przyrodniczych, przede wszystkim do analizy danych liczbowych oraz do testowania modeli matematycznych i hipotez teoretycznych dotyczących zmienności organizmów. Jej początki wywodzą się z kryminalistyki, w której poszukiwano sposobu identyfikacji osób innej niż tylko w oparciu o ich dane osobowe oraz opisy wyglądu. W XIX w. odkryto, że układ linii na opuszkach palców jest unikalny dla każdego człowieka, co okazało się przełomem i początkiem biometrii jako nauki.

Do XIX w. sięgają również korzenie koncepcji biometrii behawioralnej obsługi urządzeń, które wiążą się z wynalezieniem telegrafu. Operatorzy stawali się rozpoznawalni dzięki sposobowi, w jaki nadawali sygnały kodowane alfabetem Morse’a. W czasie II wojny światowej stosowano weryfikację autentyczności przekazywanych komunikatów na podstawie charakterystycznych dla znanych nadawców sposobów posługiwania się telegrafem. Z kolei identyfikacja na podstawie tęczówki oka sięga roku 1936, gdy okulista Frank Burch zidentyfikował różnice we wzorach ludzkich tęczówek i zaproponował metodę rozpoznawania osób w oparciu o te  wzory. Jednak dopiero w 1987 r. lekarze Leonard Flam i Aran Safir opatentowali koncepcję identyfikacji tęczówki opartą na unikalności jej układu, a technologie oparte na tych pomysłach zaczęły się szerzej rozwijać i komercjalizować dopiero w XXI w. Naukowe podwaliny pod biometrię głosu położył zaś Szwed Carl Gunnar Fant, który w 1960 r. opublikował model opisujący fizjologiczne komponenty akustycznej produkcji mowy. Jego odkrycia posłużyły do lepszego zrozumienia biologicznych składników mowy, co ma kluczowe znaczenie dla rozpoznawania mówcy.

Typy biometrii, ich zalety i wady

Rozwój biometrii na przestrzeni minionych dwóch wieków doprowadził do stworzenia kilku jej typów. Najszersze spektrum to analiza wizualna, w której skład wchodzą: odciski palców dłoni, wizerunek twarzy, wzór tęczówki oka, układ żył w palcach i siatkówce oka, geometria dłoni, a nawet budowa ucha. Nieco węższą paletą możliwoś...