Bank i Klient: Trwały nośnik w kolejnych bankach

Jerzy Krokusiewicz

Zgodnie z definicją UOKiK, trwały nośnik ma pozwalać konsumentowi bądź przedsiębiorcy na przechowywanie informacji o umowie w sposób umożliwiający dostęp do niej w trakcie i po wygaśnięciu oraz jej odtworzenie w postaci niezmienionej, bez ingerencji podmiotu, który był jej twórcą. Informacje umieszczone na stronie internetowej nie spełniają takich warunków.

Na początku tego roku opublikowano „Raport – Trwały nośnik informacji. Rozwiązanie sektorowe”, przygotowany przez Związek Banków Polskich we współpracy z Krajową Izbą Rozliczeniową i Biurem Informacji Kredytowej. Przedstawiono w nim opis rozwiązania sektorowego dla banków. Przewidziano trzy warianty. Pierwszy to pieczęć elektroniczna oraz przechowywanie dokumentów w zewnętrznym wobec banku archiwum, umieszczonym u zaufanej strony trzeciej. Kolejne dwa wykorzystują technologię blockchain Hyperledger Fabric (HLF) w wersji open source oraz przechowywanie dokumentów w zewnętrznym wobec banku archiwum, umieszczonym u zaufanej strony trzeciej, oraz w wersji kontrolowanej przez bankową spółkę infrastrukturalną, w którym dokumenty będą przechowywane w zewnętrznym wobec banku archiwum umieszczonym w rozproszonej księdze głównej (DLT).

Technologie

Obecnie wśród rozwiązań dotyczących tzw. trwałego nośnika ...