Autor: Monika Krzywda

W tym tygodniu głos należał do banków centralnych, przede wszystkim do Szwajcarskiego Banku Narodowego (SNB), który podjął decyzję o zaprzestaniu utrzymywania poziomu interwencyjnego 1,20 CHF/EUR, wprowadzonego we wrześniu 2011 r. w wyniku znaczącego i bezpodstawnego umocnienia waluty helweckiej.

Najsłabszą wartość eurodolara obserwowaliśmy na wykresach na początku minionego tygodnia (okolice 1,2250 EUR/USD), w pozostałych dniach działo się o wiele więcej, a to głównie za sprawą groźby przyspieszonych wyborów parlamentarnych w Grecji (oznaczających prawdopodobne dojście do władzy eurosceptycznej Syrizy) oraz frustrującego dla EBC wyniku aukcji pożyczek dla banków komercyjnych w ramach tzw. LTRO. W czwartek poznaliśmy także szereg pozytywnych danych z amerykańskiej gospodarki, w tym optymistyczną dynamikę sprzedaży detalicznej oraz spadek liczby tygodniowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych.

Ostatnie dni na rynku FX przyniosły wyraźny spadek wartości złotego, szczególnie w stosunku do dolara amerykańskiego. Presja podażowa okazała się pochodną wielu czynników globalnych, choć śladowy wpływ na notowania miały także spekulacje dotyczące redukcji stóp procentowych przez RPP pod wpływem pogarszających się danych z polskiej gospodarki. Wydarzenia, które zaburzyły stabilną w ostatnich tygodniach wycenę waluty krajowej to przede wszystkim środowa publikacja wstępnych szacunków amerykańskiego PKB za II kwartał, która przyniosła nieoczekiwany wzrost o 4% r/r kontrastując silnie ze słabymi wynikami z pierwszego kwartału.

Najistotniejszym wydarzeniem na polskiej scenie w minionym tygodniu było posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej. Rynkowy konsensus już od dłuższego czasu zakładał redukcję stóp procentowych (widoczny w ostatnich miesiącach spadek wskaźników  produkcji przemysłowej, branży budowlano-montażowej, sprzedaży detalicznej i trwająca od lipca deflacja), jednak kluczowa była rozpiętość samych cięć (25 pkt. czy 50 pkt?).

Skala cięć dokonanych przez RPP okaże się najprawdopodobniej zbyt słaba by przeciwdziałać czynnikom deflacyjnym w najbliższym miesiącu. Skuteczność przeprowadzonych w 2013 r.cięć (o 150 pkt.) na  stopie referencyjnej pozwala jednak progozować, że zamknięcie całego cyklu redukcji, wciąż wysokiego poziomu stóp, wywoła poprawę koniunktury w polskiej gospodarce.

Ostatnie dni przyniosły nam pogłębienie strat złotego na parze z amerykańskim dolarem. W piątek para USDPLN osiągnęła poziom 3,2955 PLN/USD notowany ostatnio w lipcu 2013 r. Na zaistniałe ruchy miała wpływ między innymi niekorzystna sytuacja euro na głównej parze walutowej, ale także wypowiedzi członków Rady Polityki Pieniężnej. Przypomnijmy, że już na początku tygodnia jeden z członków RPP, Jerzy Osiatyński, opowiedział się za redukcją stopy referencyjnej o 50 pkt. na październikowym posiedzeniu. W podobnym tonie wypowiadała się także w kolejnych dniach Elżbieta Chojna-Duch.