Autor: Szkoła Główna Handlowa

Miesiąc miodowy sztucznej inteligencji nieuchronnie dobiega końca. Czas na pokazanie realnych wyników, a te spektakularne na razie trudno wskazać. Firmy coraz częściej uświadamiają sobie, iż pełnoskalowe wdrożenie rozwiązań AI to zupełnie inna kategoria wagowa niż rozwój programów pilotażowych. Wydaje się, iż skok z przepaści pomiędzy rozbudzonymi nadziejami a rzeczywistością może być dla AI zabójczy.

W przeciągu zaledwie kilku lat światowa gospodarka utraciła to, na co pracowano niemalże całe stulecie – przekonanie o tym, że globalnie znaczy lepiej. Choć nie oznacza to jeszcze całkowitej deglobalizacji, to pandemia, kryzys inflacyjny oraz kolejne konflikty pokazują, że coraz częściej państwa wolą podążać własną ścieżką, silnie zabezpieczając swoje interesy. Pytanie, czy w ujęciu globalnym na tych podziałach ktokolwiek skorzysta?

Po latach pandemii i szoków ekonomicznych kluczowym pytaniem trapiącym światowych liderów jest, jak na nowo naoliwić zardzewiałe tryby globalnego wzrostu gospodarczego. Cytując klasyka, można by rzec „już było tak dobrze!” – globalizacja, rosnące standardy życia, inflacja w ryzach. Wydaje się jednak, że ponowna droga na szczyt nie obejdzie się bez szerokiego procesu redefinicji – pytanie tylko, jak to wszystko na nowo poukładać?

Dynamiczny rozwój technologii AI stawia ogromne wyzwania nie tylko w kontekście budowy nowych systemów czy regulacji, ale także zmiany paradygmatu pracy. Dla pesymistów wiele zawodów skazanych jest na wyginięcie, dla optymistów to wielki krok w kierunku krótszego tygodnia pracy. Jak zatem ma wyglądać przyszłość współpracy ludzi i AI?

Recesja, kryzys, stagflacja to ostatnio ulubione słowa ekonomistów na całym świecie. I choć trudno być optymistą, mając na uwadze dwucyfrową inflację, to przecież każdy kryzys ma kiedyś swój koniec. Pozostaje pytanie, z jakim światem po tym trudnym doświadczeniu pozostaniemy. Warto zastanowić się nad tym już teraz, ponieważ to decyzje podejmowane dziś kształtować będą post recesyjną przyszłość.