Wydarzenia i Opinie | Felieton | Złote cielce

Andrzej Lazarowicz

„Życie jest formą istnienia białka” – śpiewali onegdaj Skaldowie. Aliści, jakby na wszelki wypadek, dodawali zaraz: „ale w kominie coś czasem załka, coś czasem gwiźnie, coś czasem liźnie, coś się pokaże w samej bieliźnie, oj dana”. Założyć zatem chyba można, że oprócz rzeczy widzialnych, zdarzyć się mogą te z kręgu niewidzialnych. Przy czym, kontynuując przebój Skaldów, „świat realny jest poznawalny”. Czy aby jednak rzeczywiście jest?

Co do tego miałbym niejakie wątpliwości. Bo jeśli za realny przyjąć otaczający nas świat, to tak do końca poznawalny on nie jest. A przynajmniej dla niektórych, którzy z uporem maniaka próbują przerabiać go na swoją modłę, nie zważając przy tym na rządzące nim prawa fizyki i matematyki. Ino, że jakoś specjalnie im to nie wychodzi. Być może dlatego, że nie mają siły sprawczej Stwórcy, który rzekł: „niech się stanie światłość! I stała się światłość” (Rdz 1, 3). I tak, po kolei mówił: niech stanie się to, i to, i to, aż powstał świat. A że próbują – cóż zbyt dosłownie wzięli sobie do serca kolejne słowa z Księgi Rodzaju: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył” (Rdz 1, 27). I uwierzyli, że skoro na ten obraz są stworzeni, to też – jak ó...