Wspomnienie o prof. Waldemarze Dziaku: Chiny, Korea Północna i bankowość spółdzielcza
Urodzony warszawianin – przyszedł na świat 7 stycznia 1952 roku, zawodowo związany był z Instytutem Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk od momentu jego powołania w 1990 roku.
Jako wykładowca Collegium Civitas i Akademii Dyplomatycznej, cieszył się mirem i poważaniem, tak w gronie licznie przybywających na Jego zajęcia studentów, jak współpracowników.
Persona non grata w Korei Północnej
Przedmiot analiz i publikacji profesora Waldemara Dziaka, tych o charakterze stricte naukowym i publicystyki stanowiły Chiny i Korea Północna. Odzew bywał na tyle znaczący, jak w przypadku biografii Kim Dzong Ila, że władze Pjong Jangu zakazały Mu dożywotnio wjazdu na swoje terytorium.
Przewodniczył radzie programowej rocznika „Azja – Pacyfik”, zasiadał w radzie serii wydawniczej „Biblioteka Azji i Pacyfiku” oraz radzie naukowej „Gdańskich Studiów Azji Wschodniej”.
Zainteresowania badawcze profesora obejmowały także region Bałkanów, ze szczególnym uwzględnieniem Albanii oraz Bośni i Hercegowiny.
O roli banków spółdzielczych
Profesora, w osobie którego znajdowałem wytrawnego polemistę i świetnego kompana wielu dysput − poznałem, gdy przewodniczył radzie jednego z banków spółdzielczych na Forum Liderów Banków Spółdzielczych.
Zaskoczył mnie wówczas przenikliwością spojrzenia, a krytycyzm ocen potwierdzał wagę jaką przywiązywał do roli bankowości spółdzielczej w lokalnych społecznościach.
To On jako jeden z pierwszych wskazywał na rolę bankowości spółdzielczej w budowie kapitału społecznego, zacieśnianiu relacji z samorządami oraz MŚP.
Waldemar Dziak wielokrotnie gościł na spotkaniach organizowanych pod egidą Związku Banków Polskich, by wymienić FTBS, Klub Polska 2025, czy Forum Bankowe.
Swoją wiedzą dzielił się także na antenie radiowej i telewizyjnej, m.in. w autorskim projekcie „Salon polityczny” w Superstacji, czy „Rozmowach niekontrolowanych” w radiu TOK FM.
Autor tysięcy artykułów i wielu książek zostawił po sobie trwałą spuściznę, w tej liczbie – „Mao Zedong. Ontologia władzy”, czy „Tybet. Szkice z dziejów chińsko-tybetańskich”.
W swoim niezwykle aktywnym życiu zawodowym stoczył wiele batalii, tę ostatnią, z okrutną chorobą przyszło Mu przegrać…
Cześć Jego pamięci!
