Warto Wiedzieć | Igrzyska a Gospodarka | Kto wygrał olimpiadę w Paryżu?

Budowanie soft power poprzez sport, w szczególności ten olimpijski, było doceniane zawsze, a zwłaszcza od czasów, kiedy sport stał się globalnym widowiskiem telewizyjnym. Rozumiały to znakomicie komunistyczne dyktatury, dla których każdy medal był nie tylko międzynarodowym propagandowym sukcesem, ale – przynajmniej na czas olimpiady – tworzył społeczne więzi, łącząc ludzi w kibicowaniu naszym.

Dlatego w byłym NRD wymyślono naukowe metody stosowania dopingu w sporcie i wprowadzano je na wielką skalę, dzięki czemu niewielki i relatywnie ubogi kraj zajmował przez dziesiątki lat w klasyfikacjach medalowych igrzysk drugie miejsce za potężnym ZSRR. Zerknijmy tylko na klasyfikację medalową ostatnich igrzysk przed rozpadem bloku wschodniego. W Seulu w 1988 r. ZSRR zdobył 132 medale, w tym 55 złotych, a NRD – 102 medale, w tym 37 złotych. Nawet USA przegrały z NRD, zdobywając 94 medale, w tym 36 złotych. Ale – co najważniejsze – Niemcy Zachodnie zostały pobite na głowę. Model autorytarnej dyktatury sprzyjał osiąganiu sportowych wyników znacznie bardziej niż demokratyczny kapitalizm.

Wejście smoka

Po kilku olimpiadach, podczas których prężenie muskułów przez globalne potęgi mniej rzucało się w oczy, w 2008 r. igrzyska zorganizowały Chiny. I, jak przystało na wschodzące mocarstwo, które pragnie zamanifestować globalne znaczenie, była to najdroższa olimpiada w historii, a jej koszt wyniósł (według portalu Statista, inne źródła podają nieco inne dane) 52,7 mld USD, wobec nieco ponad 9 mld USD w przypadku ostatnich igrzysk w Paryżu. Te okazały się najtańsze od 2000 r. W 2008 r. po raz pierwszy w dziejach to właśnie Chiny wygrały klasyfikację medalową, zdobywając 100 medali, w tym 48 złotych, i pokonując USA, które wprawdzie miały 112 medali, ale zaledwie 36 złotych.

Sport – jakkolwiek przeczy to olimpijskiemu mottu „Szybciej, Wyżej, Mocniej – Razem” – jest znakomitym narzędziem budowania soft power. Według ośrodka badawczego Brand Finance, który od pięciu lat publikuje Global Soft Power Index opierający się na 55 miarach we wszystkich 193 państwach ONZ, sport jest w centrum uwagi aż 47% badanych respondentów na całym świecie (za kinem i podróżami mającymi po 50% wskazań), a przed technologiami, polityką i sprawami międzynarodowymi.

To zatem nie przypadek, że Chiny postawiły na budowę sportowej potęgi. W Chinach – jak możemy przeczytać w analizach programu Project Play prowadzonego przez amerykański ośrodek badawczy Aspen Institute – organizacja sportu jest ściśle scentralizowana i jest elementem polityki państwa. Politykę w dziedzinie sportu kreuje Generalna Administracja Sportu (GAS) podległa bezpośrednio rządowi. ...