Warto Wiedzieć | Gitary | Sześciostrunowe lokaty

Instrumenty podobne do dzisiejszych gitar są znane od ponad 5000 lat. Ich nazwa być może pochodzi od „cithary”, używanej w starożytnych Indiach i Azji Środkowej. W starożytnym sanskrycie słowo tar oznaczało strunę. Instrumenty te pojawiają się w starożytnych rzeźbach i figurkach z Suzy w Iranie. Słowem „qitara” Arabowie nazywają różnego rodzaju lutnie – poprzedniczki współczesnych gitar.

Nazwa gitara w języku hiszpańskim pojawiła się po X w., kiedy to Maurowie sprowadzili te instrumenty na Półwysep Iberyjski. Z kolei te z zaznaczoną talią narodziły się we Włoszech i Hiszpanii w czasach renesansu.

Jedno wydaje się pewne – miejscem narodzin współczesnej gitary klasycznej była Hiszpania. Tak przynajmniej ustalono w XIX w. W tym samym czasie, w Ameryce Północnej, nastąpił rozwój instrumentów z metalowymi strunami, jak też z płaską płytą wierzchnią. Dzięki coraz powszechniejszej i tańszej produkcji gitary, które można było zamówić w firmie wysyłkowej lub kupić w sklepie muzycznym, stawały się coraz bardziej popularne tak wśród muzyków profesjonalnych, jak i amatorów.

Gitara elektryczna…

Od płaskiego wierzchu do gitary elektrycznej – w której drgania stalowej struny umieszczonej w polu magnetycznym są przekształcane w zmiany napięcia elektrycznego za pomocą przetwornika elektromagnetycznego – był dosłownie krok. Pojawiła się w 1949 r. Wtedy to Leo Fender, producent tych instrumentów, wprowadził na rynek pierwszą komercyjną gitarę bez pudła rezonansowego, początkowo zwaną „Esquire”. Później nazwę zmieniono na „Broadcaster”, by ostatecznie nazwać ją „Telecaster”. Gitara ta, mająca dwa przetworniki typu single-coil, trójpozycyjny przełącznik wybierający przetwornik lub ich kombinacje i dwa potencjometry (regulujące głośność i ton), jest produkowana do dziś – praktycznie w niezmienionej formie. Leo Fender chciał bowiem uprościć tak instrument, jak i jego produkcję i uczynić ją szybką i seryjną. Wytwarzano ustandaryzowane korpusy, gryfy, dodawano osprzęt i… gotowe. W przypadku awarii czy wypadku naprawa była prosta – wystarczyło przykręcić, na cztery śruby, nowy gryf.

Inny lutnik, Orville H. Gibson, widząc sukces Fendera, zdecydował się wejść na rynek gitar bez pudła. Do współpracy zaprosił gitarzystę Les Paula i tak, w 1952 r. powstał jeden z najsłynniejszych i produkowanych do dziś modeli.

W połowie lat 50. pojawiła się gitara, która popularnością pobiła wszystkie wcześniejsze modele. „Stratocaster”, bo o niej mowa, to rozwinięcie Fenderowego „Telecastera”. Miała trzy zestawy przetworników, które można było uruchamiać w pięciu kombinacjach.

…niczym „Szczerbiec”

Najsłynniejsze w historii miecze służyły nie tylko do walki. W średniowiecznej Europie były przede wszystkim symbolem stanu rycerskiego. Otrzymywały nawet imiona. Wspomniany w śródtytule „Szczerbiec”, to miecz koronacyjny Kró...