Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Tym razem dam odpocząć moim czytelnikom od sopockiej teraźniejszości, która mnie coraz bardziej otacza i przytłacza rozpychającą się, wielkogabarytową zabudową, i zaproszę – z nieukrywaną nostalgią – w przeszłość mojego ukochanego rodzinnego miasta.
Sopot stanowił dla mnie zawsze prywatne, osobiste centrum wszechświata. To mojemu (od urodzenia) miastu poświęciłem ponad ćwierć wieku samorządowej aktywności i o nim napisałem najwięcej swoich książek. To na pewno wciąż dla mnie najważniejszy temat, od którego raczej nie wyzwolę się już do końca swojego życia. Ale zbyt bliska perspektywa często zniekształca ogólny widok, zatem zawsze – jak w muzeum czy galerii – warto spojrzeć na piękny obraz z odpowiednim dystansem, żeby dostrzec wszystkie detale i szczegóły.
„Polska nad dzisiejszym Bałtykiem jest ziszczeniem snów pokoleń i wieków” – mówił w roku 1945 w Gdańsku ówczesny wojewoda Stanisław Okęcki. „Prapolski Gdańsk”, który powrócił do „macierzy” i miał być od tej chwili wraz z Gdynią morską wizytówką nowej, socjalistycznej Polski, stał się w ten sposób propagandowo-politycznym zaklęciem, które powracało w kolejnych powojennych latach wielokrotnie. Nic więc dziwnego, że natychmiast po zajęciu Gdańsku przez wojska Armii Czerwonej, zgrupowane w II Froncie Białoruskim i dowodzone przez marszałka Konstantego Rokossowskiego, przystąpiono do intensywnej akcji „usuwania śladów niemczyzny” i przemianowywania nazw ulic. Jeszcze w roku 1945 przystąpiono też do przygotowania specjalnego „Informatora miasta Gdańska”, który zawierał niezbędny skorowidz adresowy, stare i nowe nazwy ulic, siedziby urzędów oraz liczne dowody odradzającego się błyskawicznie życia gospodarczego – reklamy przedsiębiorstw prywatnych (jeszcze ich nie zwalczano), zakładów rzemieślniczych i państwowych, działających na terenie Gdańska i Sopotu.
Co może mieć wspólnego z Sopotem, Gdynią, plażą i zatoką dramatyczna historia „niezniszczalnego, niezatapialnego” transatlantyku, który utonął już podczas pierwszego rejsu, stając się morskim grobem dla półtora tysiąca swoich pasażerów…?
„Dla bojaźliwych nie ma litości” – to tradycyjne kaszubskie przysłowie przypomniał podczas tegorocznego Kongresu Obywatelskiego prof. Cezary Obracht-Prondzyński, moderator debaty poświęconej perspektywom budowy społeczności lokalnych. Słowa te odnosiły się rzecz jasna do liderów regionalnych wspólnot, którzy – zdaniem uczestników debaty – powinni mieć w sobie zdecydowanie więcej cech przywódcy niż spokojnego i uporządkowanego administratora. Prezes Fundacji Nauka dla Środowiska Piotr Jaśkiewicz określił tę funkcję malowniczym mianem „maszynisty społecznego”. – Ten ktoś musi mieć kompetencje przedsiębiorcy, ale również dawać sobie radę w konfliktach społecznych – zaznaczył Jaśkiewicz.
Dziś na terenie całej Polski funkcjonuje 45 miejscowości o oficjalnym statusie uzdrowiska, choć mało kto zdaje sobie sprawę, że w okresie II Rzeczypospolitej takich miejsc było aż 440! Ale i dziś to ważny element nie tylko systemu opieki i profilaktyki zdrowotnej, ale także rynku specjalistycznych usług medycznych i rehabilitacyjnych oraz ukierunkowanej turystyki uzdrowiskowej. To także ważny element zrównoważonego rozwoju poszczególnych regionów naszego kraju, mający też istotny wpływ na budowanie świadomości ekologicznej lokalnych społeczności.
1 listopada to tradycyjnie okazja do wspomnień tych, którzy odeszli i których nam dotkliwie brakuje. Bo „wspomnienia się nigdy nie starzeją”, a klisze pamięci pozostaną na zawsze pełne barw. To moje dzisiejsze wspomnienie to zatem nie tylko spłata pewnego długu wdzięczności, ale i niezgrabna próba określenia, jak ważną postacią okazał się w moim prywatnym życiu Franciszek Walicki, bo jemu chcę poświęcić ten tekst. Minął już ponad rok od jego śmierci, a ja wciąż żałuję, że nie zdążyłem mu tego wszystkiego za życia powiedzieć. Człowiek zawsze myśli, że jest jeszcze czas na takie osobiste zwierzenia i wyznania, zwłaszcza skierowane do osób bliskich i zawsze się z nimi spóźnia. I posłużę się tu niefrasobliwie parafrazą złotej myśli Kubusia Puchatka – im częściej dziś o Franku myślę, tym bardziej go nie ma… Ten brak jest z pewnością wyjątkowo dotkliwy dla wszystkich, którzy Franka znali i kochali.
Prezentowałem ostatnio w Muzeum Sopotu dokumentalne filmy, które stworzyliśmy wspólnie z reżyserem Pawłem Chmielewskim jakiś czas temu na zmówienie TVP. Zdałem sobie przy okazji sprawę, jak ważne miejsce w historii polskiej muzyki jazzowej i rockowej zajmują Sopot, Gdańsk i Gdynia. I jak łatwo o tym zapominamy, zamiast wykorzystać to dziedzictwo w promocji całego regionu.
Kilka miesięcy temu w artykule „Kiedy słychać dżezu pierwsze trzaski” przypominałem na tych łamach trudny „katakumbowy” okres polskiego jazzu, który w latach 1948-1955 został uznany za muzykę wręcz wrogą socjalistycznym ideałom. Jej „odpolitycznienie” okazało się jednak procesem niełatwym i długotrwałym. Najgorszy okres jazz przetrwał, schodząc do politycznego podziemia i ukrywając się pod nazwą „muzyki tanecznej”.
Większości osób publicznych dziennikarze potrzebni są głównie do tego, aby tworzyć peany na ich cześć i przeprowadzać gloryfikujące wywiady. Przynajmniej tak im się wydaje, pewnie z głębokiego przekonania, że to tylko kwestia ceny, bo wszystko i każdego można kupić. Chyba dlatego okazują takie zdumienie, że są tacy, dla których jest to kwestia charakteru, wolności prasy i niezależności.
Pierwsze lata powojenne to okres poszukiwania w Sopocie nowej arkadii przez wielu przybyszy, ciężko doświadczonych traumą utraty swojej dotychczasowej małej ojczyzny i poszukujących swojego miejsca do życia. Trafili tu m.in. przybysze ze zdruzgotanej Warszawy, utraconych bezpowrotnie – jak się miało okazać – kresów, profesorowie z Lwowa, uciekinierzy z Wilna, wszyscy, którzy nie mieli już dokąd i z kim wracać – próbowali odnaleźć w przedwojennym kurorcie, wciąż eleganckim i wspominającym czasy niedawnej świetności.
Sopot, małe miasto uzdrowiskowe, „skrojone na ludzką skalę”, jak napisała kiedyś Agnieszka Osiecka, ma w końcu nowy dworzec – odtrąbiono w mediach jakiś czas temu kolejny sukces inwestycyjno-budowlany kurortu. Niestety, nie wytrzymuje weryfikacji z rzeczywistością stwierdzenie, że oto zafundowano mieszkańcom i turystom nowy, funkcjonalny dworzec.
Gmina Konstancin-Jeziorna, biorąc udział w pierwszej edycji konkursu EKO HESTIA SPA, znalazła się w elitarnym gronie najbardziej pro-ekologicznych polskich uzdrowisk. Konkurs jest wspólną inicjatywą Stowarzyszenia Gmin Uzdrowiskowych RP i Grupy ERGO Hestia. Nagroda ta ma promować najciekawsze, związane z ekologią inwestycje i działania, zrealizowane na terenie polskich uzdrowisk w latach 2010-2015, mające jednocześnie znaczący wpływ na ochronę środowiska naturalnego.
Jak wynika z najnowszego raportu Szybko.pl, Metrohouse i Expandera, końcówka wakacji na rynku mieszkaniowym charakteryzowała się dużą stabilnością. Ceny w większości dużych miast uległy jedynie nieznacznym zmianom. Kupującym sprzyjają obecnie stosunkowo atrakcyjna cena, duża dostępność ofert, jak i zmiany dotyczące programu MdM, w ramach którego od września kredytobiorcy mogą otrzymać dofinansowanie także przy zakupie mieszkania z rynku wtórnego. Dostępność kredytów, nawet mimo podwyżki marż, nadal pozostaje duża.
Gdańsk, Sopot i Gdynia dołączają do europejskich miast, w których Uber oferuje wspólne przejazdy.
Dziś Uber uruchomił usługę uberPOP w Gdańsku, Sopocie i Gdyni dzięki czemu mieszkańcy Trójmiasta będą mogli korzystać z nowoczesnych, inteligentnych usług transportowych.
W prestiżowej lokalizacji Gdyni, tuż u granic Sopotu, powstanie drugi etap inwestycji Polnordu – Brama Sopocka. W projekcie jest budowa kolejnych siedmiu kameralnych budynków apartamentowych.
Korzystne ceny i dodatkowe bonusy czekają na klientów, którzy w grudniu kupią mieszkanie w inwestycjach Polnordu. Deweloper przygotował specjalne promocje w ramach Podwójnego Tygodnia Korzyści.
.
CBRE, wiodąca na świecie firma doradcza na rynku nieruchomości, zaznacza silniej swoją pozycję w Trójmieście, wzmacniając zespół, rozszerzając zakres usług oraz przenosząc swoją siedzibę do najnowocześniejszego biurowca w Trójmieście – Centrum Biurowego Neptun. Zmiana biura jest efektem polityki firmy, która doceniając potencjał i prognozując dalszy dynamiczny rozwój trójmiejskiego rynku nieruchomości komercyjnych, wzmacnia swoją obecność w regionie.