Najnowsze wydanie miesięcznika BANK dostępne w sklepach i online Sprawdź szczegóły i zapisz się na prenumeratę roczną -20% 
Przez chwilę wydawało się, że Biały Dom wyciągnął wnioski z wydarzeń, jakie miały miejsce w styczniu. Wtedy seria wypowiedzi podważających politykę administracji USA wobec dolara, jakie padły z ust jej przedstawicieli, doprowadziła do osłabienia amerykańskiej waluty. W mediach przewinęło się szereg opinii, że ekipa Trumpa chce zerwać z niepisaną tradycją wspierania polityki silnego dolara.
Sielankowy obraz amerykańskiego rynku akcji obserwowany jeszcze w styczniu, w lutym uległ wyraźnej zmianie. Burza w szklance wody?
Przyjęcie ustawy podatkowej w grudniu tylko nieznacznie poprawiło notowania prezydenta Donalda Trumpa w amerykańskim społeczeństwie. Ufa mu jednak mniej niż 40% Amerykanów, co pokazują sondaże Gallupa i jest to najgorszy wynik na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat.
Rok temu o tej porze obawialiśmy się fali politycznego populizmu, która mogła dać o sobie znać zwłaszcza w Europie, ale i też w wydaniu Donalda Trumpa. Tymczasem rok 2017 można uznać za relatywnie udany. To przypadek, czy też przysłowiowa cisza przed burzą?
Na łamach „Miesięcznika Finansowego BANK” od pewnego czasu daję do zrozumienia, że nie można ignorować wpływu czynnika politycznego na rynki finansowe. Warto wręcz mówić o nim coraz częściej, zwracając uwagę na nieraz ukryte, ale bardzo interesujące wątki, które pozwalają połączyć ze sobą pewien łańcuch wydarzeń i informacji oraz postawić na tej bazie wnioski. Nieraz dość interesujące.
Francuski prezydent, Emmanuel Macron, stał się w ostatnich miesiącach zażartym zwolennikiem pogłębienia europejskiej integracji. Tymczasem zamieszanie wokół referendum w Katalonii pokazało, że regionalizmy są wciąż żywe. Pozornie jedno zaprzecza drugiemu. Co zwycięży? Obecne status quo?
Inwestorzy niczego tak się nie boją, jak nagłych zmian i ich nieprzewidywalności. Zwłaszcza ci z grubszym portfelem, którzy odpowiadają za nie swoje, tylko klientów pieniądze. Tak zwane ”risk-on” i „risk-off” to nie tylko określenia większej lub mniejszej akceptacji inwestycyjnego ryzyka w danym momencie, co swoją drogą nieraz odbywa się dość stadnie i nie zawsze efektywnie. Można przypisać im wiele emocji, choć kluczowe zawsze pozostaną dwie – chciwość i strach.
Pojęcie „resetu” zna większość z nas, albo przynajmniej automatycznie kojarzy go z informatycznymi sprawami. Trudno jest znaleźć komputer, który nie wymagałby takiej operacji przynajmniej raz w tygodniu. Inaczej efektywność jego pracy spada, co zaczyna być irytujące dla użytkownika. Stąd też chętnie to robimy – w międzyczasie oddając się chociażby przyjemności wypicia kawy czy też pogaduszek ze znajomymi.
Tym razem historia nie potoczyła się po myśli populistów. Marine Le Pen wypadła w wyborach prezydenckich we Francji gorzej, niż wskazywały na to sondaże.
Patrząc na ostatnie wydarzenia, a także te, które nas czekają, można mieć nieodparte wrażenie, że na naszych oczach rodzi się zapotrzebowanie na nowy zawód – analityk polityczny. Ubiegły rok nieraz to boleśnie pokazał – mowa o brexicie i wyborze Donalda Trumpa – oba te wydarzenia wywróciły trendy na rynkach.
Ostatnio w mediach było głośno na temat sposobu wyboru szefa Rady Europejskiej. Niezależnie od sympatii bądź antypatii politycznych, proces ten obnażył pewne reguły, które coraz wyraźniej zaczynają rządzić europejską polityką.
Najbliższe miesiące upłyną pod znakiem istotnych wydarzeń politycznych w strefie euro, które zaznaczą swój wpływ na rynkach finansowych. Zwłaszcza że po pamiętnym roku 2016, kiedy to inwestorzy zostali kompletnie zaskoczeni brexitem, a później wyborem Donalda Trumpa na prezydenta USA, wrażliwość na tzw. ryzyko polityczne znacząco wzrosła.
Premier David Cameron, prezydentury Donalda Trumpa pokazują, że niezależnie od tego, jaka ostatecznie będzie, jedno jest pewne – już zapisała się na kartach historii. Ameryka pierwsza, to Ameryka najważniejsza – tak rozumie politykę nowy szef Białego Domu i zdaje się konsekwentnie realizować swój plan.
Premier David Cameron, obiecując przed wyborami parlamentarnymi w 2015 r. przeprowadzenie referendum w sprawie wyjścia z Unii Europejskiej, najpewniej nie zdawał sobie sprawy z tego, że to tym zapisze się w kartach podręczników do historii.
Początek roku to zwyczajowo dobry okres, aby pochylić się nad tym, co już za nami, a co dopiero przed. A także na ile to, co już minęło, było dla nas dużym zaskoczeniem. Rynki finansowe znają pojęcie tzw. czarnych łabędzi – tym mianem określa się scenariusze, które wydają się być mało prawdopodobne, ale jeżeli zaistnieją, to mogą doprowadzić do sporego zamieszania.
Pamiętają Państwo to sztandarowe hasło z kampanii Baracka Obamy sprzed 8 lat? Kandydat Partii Demokratycznej podbił tym serca Amerykanów, obiecując przewietrzenie waszyngtońskich salonów i nowe rozdanie po dość niepopularnej w swojej końcówce prezydenturze G.W. Busha juniora, który był obwiniany o nieudolne działania na Bliskim Wschodzie, a także potężny kryzys finansowy.
Kilka tygodni temu agencje opublikowały słowa szefa Europejskiego Banku Centralnego, w których starał się on przekazać europejskim rządom ważną informację – zacznijcie przygotowywać się na powrót do starych schematów, w których bank centralny nie stymuluje nadmiernie gospodarki.
Agencja ratingowa Moody’s podała dzisiaj przed południem, że utrzymujący się polityczny spór wokół Trybunału Konstytucyjnego może negatywnie zaważyć na ocenie ratingu. Jego rewizja ma zostać przeprowadzona 13 maja, choć teoretycznie może mieć miejsce wcześniej, lub później. Złoty nie zareagował zbytnio na te informacje, chociaż wydaje się, że nie należy przechodzić wokół tej kwestii obojętnie.
Złoty i waluty regionu CEE: Tym razem outsiderem regionu stał się rumuński lej, któremu zaszkodziły obawy związane z perspektywami gospodarczo-fiskalnymi w kontekście zaplanowanych na ten rok podwójnych wyborów, a także ostatnich działań parlamentu, który przyjął kontrowersyjną ustawę związaną z kredytami hipotecznymi. Wcześniej, bo w poniedziałek MFW przestrzegł rząd, że ten nie będzie w stanie zrealizować założonego celu ograniczenia deficytu w relacji do PKB do 2,8 proc.
W regionie CEE mieliśmy w ostatnich dniach pozytywne zaskoczenie, bo na pozycję lidera wskoczył polski złoty. To nie powinno nadmiernie zaskakiwać, biorąc pod uwagę fakt, że polskie aktywa zostały mocno przecenione w ostatnich tygodniach (zwłaszcza na tle regionu), sytuacja w gospodarce nie jest zła, a na świecie mamy ocieplenie nastrojów wywołane działaniami głównych banków centralnych.
