Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Zmieniają się obowiązujące dotychczas przepisy dotyczące ryzyka rynkowego. Regulatorzy wymagają wdrożenia, jako wiążących wymogów kapitałowych, nowych standardów z tytułu ryzyka rynkowego w księdze handlowej.
Rozporządzenie CRR31, wchodzące w życie 1 stycznia 2025 r., wprowadza wiele znaczących zmian w zakresie wymogów kapitałowych dla kredytów hipotecznych i zabezpieczonych na nieruchomościach. Mają one za cel ograniczenie wpływu efektów cykliczności na wycenę nieruchomości stanowiących zabezpieczenie kredytów, zwiększenie wrażliwości na ryzyko obecnego sposobu ujmowania przez banki finansowania nieruchomości spekulacyjnych w wymogach kapitałowych oraz utrzymanie wymogów w zakresie funduszy własnych na bardziej stabilnym poziomie.
Podpisana przez prezydenta 2 maja br. ustawa z 12 kwietnia 2024 r. o zmianie ustawy o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej oraz ustawy o finansowaniu społecznościowym dla przedsięwzięć gospodarczych i pomocy kredytobiorcom (dalej: ustawa) przewiduje czasowe przedłużenie okresu obowiązywania rozwiązań osłonowych dla klientów banków, obowiązujących w czasie, w którym oprocentowanie kredytów nadal będzie relatywnie wysokie.
Z końcem 2020 r. miała wejść w życie uchwalona rok wcześniej nowelizacja Rekomendacji S dotyczącej dobrych praktyk w zakresie zarządzania ekspozycjami kredytowymi zabezpieczonymi hipotecznie, która znacząco przemodeluje ten segment rynku. Na wniosek sektora bankowego i ze względu na pandemię COVID-19, Komisja Nadzoru Finansowego przesunęła termin dostosowania do wymogów rekomendacji dla banków komercyjnych i oddziałów instytucji kredytowych do końca czerwca 2021 r. W przypadku banków spółdzielczych upływa on 31 grudnia 2022 r.
W 2019 r. kapitały własne banków spółdzielczych zwiększyły się o 4,1%. Współczynnik wypłacalności wzrósł do 17,7%, a wynik finansowy wyniósł 642 mln zł i był nominalnie bliski wynikowi roku 2018.
W rachunku wymogów kapitałowych, określonych w rozporządzeniu CRR, znaczącą rolę przy szacowaniu ryzyka kredytowego spełnia odpowiednia identyfikacja przeterminowanego zobowiązania kredytowego. Służy ona do stwierdzenia stanu niewykonania zobowiązania i w konsekwencji wpływa na poziom wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka kredytowego oraz poziom oczekiwanych strat.