Finanse i gospodarka CZYTAJ WIĘCEJ
Wzrost stóp w USA nawet pomimo niskiej inflacji
Spadające ceny ropy obniżą inflację, ale wpłyną pozytywnie na kondycję gospodarki, dlatego Fed nawet przy utrzymującym się na obecnym poziomie wskaźniku bazowym CPI zacznie podnosić stopy procentowe. Najbardziej prawdopodobny termin to wciąż czerwiec br. W Europie deflacja i coraz bliżej uruchomienia programu skupu obligacji skarbowych. Do końca miesiąca emocji na rynku nie zabraknie.
Przed ujawnieniem wstępnego odczytu wskaźnika HICP ze strefy euro za grudzień (pierwszy w historii ujemny wynik rok do roku) oraz wieczorną publikacją sprawozdania z posiedzenia Fed dolar jest najdroższy od 9 lat. Złoty nadal słaby i jeszcze przez kilka tygodni będzie podlegał negatywnym zmianom. Pod koniec I kw. zacznie zyskiwać na wartości.
W tym tygodniu Sebastian Job, Dealer Walutowy z Biura Transakcji Skarbowych w Citi Handlowy, przedstawia 
Czas Świąt Bożego Narodzenia to zwykle spokojny okres na rynkach walutowych. Jednak dla polskiego złotego w tym roku taki nie był. Pod koniec mijającego roku złoty wyraźnie stracił wobec dwóch głównych walut (EUR, USD) dostając się na wieloletnie minima. Mocne straty polskiej waluty można wyjaśnić płytkim rynkiem, niepewnością dotyczącą sytuacji gospodarczej w Rosji, a także spekulacyjną sprzedażą złotego.
Gospodarka: utrzymanie ekspansywnej polityki pieniężnej (poza USA) wzmocni perspektywy globalnego ożywienia; PKB Polski wzrośnie o 3,5%;
Mijający rok kończymy w otoczeniu spadających cen ropy, a także globalnych obaw deflacyjnych, umacniającego się dolara i zapowiedzi luzowania ilościowego w Europie. Jaki będzie 2015 r. na rynkach kapitałowych, opowiada Zbigniew Jakubowski, wiceprezes zarządu Union Investment TFI.
Rynki walutowe kończą 2014 r. mocnym akcentem, a 2015 r. może przynieść im zmiany o znaczeniu historycznym. Budzimy się z drzemki, która ogarnęła rynki walutowe po światowym kryzysie finansowym, tj. w okresie od 2009 r. do połowy 2014 r. Kluczową kwestią było wówczas „przekazywanie pałeczki w zakresie polityki luzowania przez banki centralne”, a dokładnie przez amerykańską Rezerwę Federalną, która dzierżyła ją w latach 2009-2011 (słaby dolar) Europejskiemu Bankowi Centralnemu na lata 2011-2012 (słabe euro), kończąc na oczekiwaniach i realiach dotyczących pierwszej fazy Abenomiki (która właściwie stanowiła Kurodanomikę realizowaną przez Bank of Japan) od końca 2012 r. do początku 2014 r. (słaby jen).
Rynki bardzo źle znoszą wizję podwyżek kosztu kluczowej waluty świata. Inwestorzy masowo wycofują kapitał z peryferyjnych krajów. Złoty w szczególnej niełasce z powodu problemów finansowych czekających wkrótce Rosję. Widmo kryzysu finansowego pogarsza perspektywy wzrostu polskiej gospodarki i aprecjacji waluty.
Gospodarka: Informacje – Wydarzenia – Opinie
W naszej ocenie, w najbliższych miesiącach nadal będzie się utrzymywać wysokie prawdopodobieństwo obniżek stóp procentowych NBP. Spodziewamy się, że na początku przyszłego rynek będzie wyceniał roku dwie obniżki po 25 pb (łącznie o 50 pb). Spadło jednak prawdopodobieństwo głębszego poluzowania polityki pieniężnej.
Dobre informacja dla dolara, złe dla euro. Konsumenci w USA zwiększają wydatki, tymczasem w Europie sektor finansowy nie jest zainteresowany tanimi kredytami banku centralnego. Osłabia to parę EUR/USD, ale bez naruszania ważnych technicznie poziomów. Spodziewamy się wznowienia zwyżek i ruchu w kierunku 1,25, a z czasem na wyższe poziomy.
Zapowiada się wyjątkowo dobra końcówka roku na rynku nieruchomości handlowych.
Klęska szwajcarskiego ruchu na rzecz zwiększania rodzimych rezerw zdeponowanych w złocie przyniosła nieoczekiwane efekty. Ubiegły tydzień zakończyliśmy wyraźnie nad kreską z wynikiem $1192,50 za uncję. W ciągu ostatnich 5 dni notowań najbardziej wprawni inwestorzy mogli liczyć na zyski sięgające nawet $40 z każdej uncji królewskiego kruszcu.
W tonie wypowiedzi M. Draghiego widać większy spokój i pewność, że ożywienie nabierze rozpędu. Kurs walutowy został sprowadzony w okolice punktu równowagi i nie stanowi już zagrożenia dla inflacji. Daje to potencjał do korekcyjnego odbicia euro. Złoty powinien odzyskać część strat, szczególnie w relacji do dolara i funta.
Od 4 listopada 2014 r. przy Europejskim Banku Centralnym funkcjonuje wspólny nadzór bankowy, któremu podlega 120 ważnych systemowo instytucji kredytowych strefy euro, wśród nich największe banki spółdzielcze m.in. ApoBank.
Zgodnie z przewidywaniami, Mario Draghi obudził rynki, ale nie było to przebudzenie przyjemne dla posiadaczy akcji. Po chwilowej dezorientacji, zdecydowanie w dół poszły zarówno wskaźniki w Paryżu i Frankfurcie, jak i indeksy amerykańskie. Z tego zamieszania obronną ręką starał się wyjść nasz rynek, jednak pod koniec dnia warszawskie byki także skapitulowały.
Federalny Komitet do spraw Operacji Otwartego posiada podwójny mandat: zatrudnienie i inflację. Wydaje się, że w zakresie zatrudnienia radzi sobie dobrze, ale gorzej jest w zakresie inflacji, więc:
Są małe szanse, że w najbliższych 2-3 miesiącach dokonana zostanie zmiana w polityce pieniężnej NBP. Złoty może na tej podstawie jeszcze lekko zyskać na wartości przed końcem roku. W strefie euro rozszerzenie programu skupu to nadal scenariusz bazowy. Rynek mocno zdyskontował już jednak taką ewentualność, stąd po dzisiejszej konferencji prasowej spodziewamy się realizacji zysków na EUR/USD.
Seria słabszych odczytów z niemieckiej gospodarki się przedłuża. Wzmaga to presję na dalsze łagodzenie polityki pieniężnej. Decyzja o rozszerzeniu skupu o obligacje skarbowe nie zapadnie jednak w grudniu. W Polsce przemysł się rozwija, więc obniżek stóp nie będzie. Złoty z potencjałem do umocnienia.
Słaby raport o podaży pieniądza oraz dalszy spadek inflacji nie dają argumentów zwolennikom bardziej restrykcyjnego podejścia do polityki pieniężnej. Wraz z decyzją OPEC o utrzymaniu limitu wydobycia ropy daje to w efekcie ponowne spadki eurodolara.
Trzeci tydzień z rzędu złoto kończy na plusie (0,85 procent w dolarach, 1,27 procent w złotówkach). Po raz trzeci też zawdzięcza to w dużej mierze wzrostowi ceny w ostatnim dniu tygodnia. W ubiegłym tygodniu dowiedzieliśmy się, że ukraińskie rezerwy złota stopniały, rosyjskie wciąż są coraz większe, a Holandia zawstydziła Niemcy, sprowadzając w kilka miesięcy ponad 120 ton złota z Nowego Jorku, podczas gdy przez cały 2013 r. Niemcom udało się odzyskać stamtąd tylko 5 ton.
Wydarzeniem dnia będzie dziś wieczorna publikacja sprawozdania z posiedzenia Rezerwy Federalnej w październiku. Fed potwierdzi zapewne umacniające się fundamenty ożywienia, choć podtrzyma opinię o utrzymujących się słabościach. Większość dokumentów wychodzących obecnie z amerykańskiego banku centralnego powinno umacniać przekonanie o nieuchronności podwyżek stóp procentowych w 2015 r.
Z końcem ubiegłego tygodnia wszyscy bulionowi sceptycy musieli przełknąć gorzką pigułkę. Po osiągnięciu najniższego od 4 lat pułapu cenowego wynoszącego ok. $1130 za uncję złota, zaledwie w ciągu piątkowej sesji cena kruszcu zyskała ponad $30, a dalsze wzrosty zakończone zostały jedynie przez dzwonek zamykający tygodniowe notowania wynikiem $1177,40 za uncję.
W nadchodzącym tygodniu sytuacja na rynkach finansowych będzie się znajdowała pod wpływem informacji z głównych gospodarek. W poniedziałek i czwartek napływać będą liczne dane z Chin, dotyczące dynamiki eksportu i importu, inflacji, inwestycji oraz sprzedaży detalicznej i produkcji przemysłowej. Te publikacje mogą mieć spory wpływ na notowania surowców, ale przekładać się mogą także na giełdy.
Mimo podtrzymania dotychczasowej retoryki, wczorajsze posiedzenie ECB w znaczący sposób wpłynęło zarówno na sytuację na rynku walut, jak i akcji. Zgodnie z przewidywaniami analityków, zdecydowanie ważniejsze od treści samego komunikatu okazało się wystąpienie Mario Draghiego.