Andrzej Lazarowicz

Nie tylko każdy medal ma dwie strony. Mogą go także mieć – choć wydaje się to mało logiczne i raczej niezgodne z rzeczywistością – zalety i wady.

„Mowa jest srebrem, a milczenie złotem” – powiada stare przysłowie. I zaiste ma rację. Lepiej bowiem zamilczeć, niż palnąć coś, co aż „słuchać hadko”. A nade wszystko najpierw pomyśleć, a potem się odzywać.

Potrafi życie uczynić lepszym, ale też potrafi je zatruć. Może inspirować, ale może także być destrukcyjna. Ambicja – nieodłączny element naszego życia.

Pieniądze podobno nie śmierdzą. Niezależnie od źródła pochodzenia. Może to i dobrze, bo inaczej trudno byłoby żyć. Nawet ludziom o upośledzonym nieco powonieniu.

Wabi, kusi, pociąga, korumpuje. Pożąda się jej, ale też i nienawidzi. Niektórzy nie mogą bez niej żyć, innym w życiu przeszkadza. Taki to „mroczny przedmiot pożądania”.

Publicznie nie wypada o niej mówić, zatem pozornie wydaje się nieobecna. A jednak jej przejawy nawet niespecjalnie drobiazgowy obserwator dostrzec może każdego dnia. Również i w przestrzeni publicznej.

Na szczęście nie dopadła jeszcze wszystkich. A choć każdy ma zwykle dobre mniemanie o sobie, nie każdy zdanie to narzuca innym.

Jak w kilku słowach można by określić pierwsze ćwierćwiecze XXI wieku?
Niewątpliwie jest to czas technologii, ale jednocześnie jest to czas kłamstwa. Czy zatem, godząc się na sztuczną inteligencję, godzimy się też na takąż prawdę? A może to właśnie technologia ową prawdę przekształca tak, jak chce osoba technologią ową dysponująca?

Salony, w tym i te polityczne, powoli tracą swoją magię. Być może i dlatego, że więcej w nich przepychanek niż rzeczowych, a przy tym spokojnych i taktownych, rozmów i zachowań. To zresztą swoisty signum temporis, dotykający nie tylko salonów.

Wydawałoby się, że w trzecim dziesięcioleciu dwudziestego pierwszego wieku powinniśmy wiedzieć, że żyjemy tu i teraz, w świecie takim a nie innym, który przy tym dość dobrze znamy. Nie da się jednak nie zauważyć, że niektórym zdaje się, że żyją w świecie nieco innym.

Tegoroczne lato do spokojnych zdecydowanie nie należy. I nie chodzi mi tylko o tragiczne ulewy czy przerażające pożary. Do tego jakoś już przywykliśmy. Gorzej, że coraz więcej wokół nas słów i aktów nienawiści.

Ukrywamy prawdziwe myśli i uczucia, aby zaprezentować się w lepszym świetle. Ale niektórzy głównie dla osiągnięcia korzyści, rzecz jasna zawsze w imię wyższych racji i dla wspólnego dobra. Obłuda – bez niej chyba nie potrafimy już żyć.

Człowiek jest istotą myślącą, a zatem – teoretycznie – powinien umieć kojarzyć fakty, skutki i przyczyny. A przecież bywa z tym różnie, czego dowodów aż nadto, i to na wyciągnięcie ręki. Powinien też wiedzieć, że bez względu na to, gdzie znalazł się dzisiaj, istotne jest to, skąd się wywodzi. Bo nie ma przyszłości bez przeszłości.

Fake newsy, hejt, naciąganie, hakerzy – to codzienność w internecie.
Technologie, choć niewątpliwie mogą ludzi łączyć i ułatwiać życie,
mogą też dzielić i czynić to życie nieznośnym.

Poprawia kondycję organizmu i dotlenia go, łagodzi bóle, rozładowuje stres, pomaga odreagować napięcie, zdenerwowanie, a nawet lęki. I na dodatek zwiększa odporność.