Strefa VIP: „Pieśń chóralna o oszczędzaniu” ma jeszcze podtytuł czyli żywe obrazy z władzą, narodem i bankami w tle

Na ciemnej scenie Narrator. Światło punktowe skierowane na tę postać. W tle muzyka Chopina.

Było kiedyś w naszym kraju tak, że Państwo, Kościół, banki, kasy oszczędności, szkoły, prasa zgodnym chórem wspierali i propagowali ideę oszczędzania. Idea ta była nie tylko hasłem wypisywanym na sztandarach, transparentach i odmienianym przez wszystkie przypadki i we wszystkich językach słowem-wytrychem, tak jak ćwierć wieku później „pokój” czy „socjalizm”. To było słowo, którego synonimami były: wiara i obowiązek. Do tego potrzebny był nowy człowiek – homo oeconomicus – świadomy, trzeźwy, konsekwentny, umiejący myśleć ekonomicznie, po gospodarsku. Tylko taki człowiek – obywatel wyedukowany i rozumny mógł budować przyszłość. Rozpoczynały się tedy czasy wielkich idei, ideologii, rozumnego działania, któremu przewodniczyć będzie Państwo. Rozpoczyna się era obywatela, którym jest każdy, kto chce pracować dla Sprawy i dla Kraju.

Akt I

Na środku sceny, na podwyższeniu postać, przedstawiająca Polskę. Stoi za zasłoną z muślinu, wygląda jakby we mgle. W głębi stół z napisem „Kasa”. Siedzi przy niem dorosły mężczyzna, trzymając w ręku książeczkę oszczędnościową. Naprzeciw niego dzieci. Dziewczynka wpatrzona w Polskę, mówi głośno, wolno, wyraźnie:

Tyżeś to, Polsko? Kocham, witam Ciebie!
Bóg nam Cię zwrócił, dobry nasz Bóg w niebie.
Chcemy Ci służyć, każdy z nas jak może,
Pracuje, szczędzi, niesie grosz do kasy,
By nam i Tobie jasne wzeszły zorze,
By wzrósł dobrobyt, przyszły złote czasy.

Na scenie pojawia się inżynier dusz – kreator czynu, piłsudczyk, dr Henryk Gruber

Instytucje finansowe więcej niż kiedykolwiek rozumieją, że najwyższym obowiązkiem powiernika jest przezorne używanie powierzonych kapitałów, pełne ich bezpieczeństwo i twórczy wpływ na gospodarkę kraju. Dzień Oszczędności jest sposobnością dla oceny zaradności społeczeństwa polskiego. Jest on dniem, w którym z dumą możemy mówić o godności i świadomości gospodarczej polskich obywateli. Świadoma celu polityka państwowa, stabilizująca warunki ekonomiczne i dająca pewność jutra – ostrożna polityka finansowa, zapewniająca stałość waluty, dająca ochronę zarówno uczciwemu dłużnikowi, jak i godziwemu wierzycielowi – oto warunki, na których rozwijać się może i rozwija zaufanie…

Wtóruje mu głos Księdza Dobrodzieja – narodowego demokraty, nauczyciela młodych Polaków:

…W tej działalności propagandowej powinni wziąć chętny udział przede wszystkiem bankowcy i wychowawcy. Propaganda słowem i pismem niech obejmie parafie, szkoły, fabryki, urzędy, związki… Instytucje finansowe przysporzą sobie wiele nowych lokat, podejmując systematyczną propagandę za pomocą ogłoszeń… Propagandę należy prowadzić słowem i pismem, zakładać komitety propagandowe, urządzać kursy, wiece, głosić odczyty, umieszczać artykuły w pismach, rozpowszechniać broszury, afisze, ulotki, pocztówki lub urządzać propagandowe przedstawienia sceniczne oraz świetlne.