Strefa Vip: Kroniki bankowe NR 4 – kwiecień

Przemysław Wiśniewski

Z czczeniem października, który był w listopadzie, było o tyle dobrze, że organizowano akademie, które rozwijały zmysł organizacji kopsnięcia się w długą, który to kolokwializm oznaczał słodkie uczucie ominięcia zakładu naukowego zwanego szkołą i udanie się, najlepiej w zacnym towarzystwie, do Łazienek lub na tzw. Zwałkę vel Kurhan Kucejki vel Powstania Warszawskiego, czy gdziekolwiek indziej, na przykład do kina Czerniaków! Nasz tu poniżej omawiany kwiecień zbladł jako święto tak jakoś zaraz po marcu. Ale przetrwał. Z innymi świętami poszło nieco gorzej.

25 LAT TEMU CZYLI KWIECIEŃ 1990

Jeśli preambuła była o naszej pamięci, to i dalej o niej właśnie będzie. Oto 28 kwietnia 1990 r. w życie weszła ustawa znosząca święto 22 lipca i przywracająca Święto Narodowe 3 Maja. Jak słusznie zauważono swego czasu w tygodniku „Polityka”: Odtąd rokrocznie, w początkach maja Polacy spędzają najdłuższy weekend w tej części świata…Zbiorowe zapomnienie święta 22 lipca nie było trudne, bowiem wolny dzień w czasie urlopu nie może robić wrażenia. Zatarło się i tyle. Maj natomiast, ten pierwszy, robociarski, bez pawiego nad otokiem pióra, zbratał się z trzecim majem, kontuszowym, żakietowym i perukowym. I tak powstała nowa świecka tradycja… Walka na przywracanie trwała. Rok wcześniej już „nasze” władze przywróciły świętowanie 11 listopada, rocznicy odzyskania niepodległości, ale to jakoś słabo nam i do dziś idzie, bowiem zbyt to daleko od 1 listopada, a do Świąt Bożego Narodzenia normalnie za daleko. Gdy dwa lata później, czyli w 1992 r. wprowadzono Święto Wojska Polskiego (choć przed wojną był to Dzień Żołnierza), które obchodzi się 15 sierpnia, w dzień cudu nad Wisłą w wojnie z bolszewikami, a wypada to zarazem w kościelne święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, to też jakoś nie czuje się tej radości, bo tu także urlopy…

Takoż słuszne i przemyślane bardzo głęboko decyzje naszych władz z 28 kwietnia 1990 r. należy uznać za najcelniejsze, bo sprawiły niewysłowioną radość całemu Polskiemu Narodowi, zatroskanemu nie tylko o wydajną pracę, ale i takoż o wydajny grillowy wypoczynek. Rzecznik klientów banku, kwiecień 1990. Jeszcze wszystko jest zupełnie po staremu. Jest oto NARODOWY BANK POLSKI – emanacja bankowości. Jeszcze nie bank banków, ale bank z dodatkiem aż dwóch przymiotników: Narodowy oraz Polski. Czy ten Narodowy, czyli nasz, zatem i tak Polski, już by nie wystarczył? Tak jak wystarcza Teatr Narodowy, a nie żeby jeszcze wzbogacać o kolejny przymiotnik. Skrzętnie pozbywając się wszelkich śladów rusycyzmów i innych nieprzyjemnych nam obcości, pozostawiliśmy tak ważny rzeczownik aż z dwoma przymiotnikami znaczącymi dla nas dokładnie to samo. Panie Profesorze Witoldzie Doroszewski! Wstań Waćpan, chwyć szablę i broń języka naszego powszedniego! Larum grają! Rusycyzma się dzieją, mają się dobrze i nawet rozkwitają!

Ale do ad remu. Oto ważna prasowa informacja: Od chwili, gdy przekaz zagraniczny dotrze do Polski, do momentu wypłaty pieniędzy, upływa 16 tygodni!… Jest to pierwsza sprawa, którą zajął się rzecznik klientów banków. Na to stanowisko prezes NBP mianował… doktora Mirosława ...