Strefa VIP: Jestem zdrowy więc myślę

MARTA KOLWIŃSKA-WRONA

Chcąc zabezpieczyć swe instytucje przed skutkami kryzysu, menedżerowie starają się pracować coraz wydajniej niejednokrotnie ponad swoje siły. Zapominają o życiu prywatnym, relaksie, własnym hobby. A przecież nie można funkcjonować i odnosić sukcesów bez przerw niezbędnych na naładowanie akumulatorów. Osoby pracujące w tak dużym tempie charakteryzuje wysoki poziom stresu, przesadna gorliwość, ciągły pośpiech, agresja, wysoki poziom ambicji, tendencja do zachowań rywalizacyjnych, stawianie wysokich wymagań sobie i współpracownikom, życie w nieustannym alercie alarmowym. Tacy ludzie cały czas walczą z konkurencją i zapominają o swoim własnym życiu. Chorobliwy lęk przed porażką, przed obniżeniem stopy życiowej skłania ich do rezygnacji z własnej tożsamości i może doprowadzić do wielu schorzeń fizycznych i psychicznych. Jest źródłem: wysokiego ciśnienia, nawracających infekcji, napięcia mięśni, silnych bólów pleców, głowy, kończyn, depresji, bezsenności, problemów z niską samooceną, natręctwa, braku energii, uzależnień od substancji psychoaktywnych. Porażki i niepowodzenia są dla takich osób niemal zabójcze i nie dostrzegają piękniejszej strony życia. Są one przyporządkowane tzw. stresowi typu A.

NAUCZYĆ SIĘ ODPRĘŻANIA

– Pracuję w banku od wielu lat. To moje życie. Jestem singielką. Nie wyobrażam sobie zmiany pracy, ale zaczynam czuć się bardzo zmęczona odpowiedzialnością, poszukiwaniem innowacyjnych rozwiązań. Koledzy mówią mi, że „choruję na pracę”. Rzeczywiście trudno jest mi wyłączyć się i odprężyć – twierdzi Karolina (34). Umiejętności odprężenia trzeba się nauczyć. Niestety w przypadku Karoliny może to być dość trudne. Tego typu ludzie mają tendencję do koncentrowania się tylko i wyłącznie na pracy. Trudno jest im choć przez chwilę „zatrzymać się”.

Co może robić osoba, by mimo stresu w miejscu pracy dawać sobie radę? Przede wszystkim musi zacząć od zmiany myślenia, bo to ono wpływa na nasze emocje i zachowanie To, jakie nachodzą nas automatyczne myśli, przyczynia się do tego, w jaki sposób pracujemy i jakie mamy nastawienie do pracy. Jeżeli nasze myśli krążą tylko wokół tego, jak wypaść przed przełożonym, z pewnością nie skupiamy się na tym, jak wygląda nasze partnerstwo lub przyjaźnie w życiu prywatnym. Chcemy pracować, bo wolimy być szanowanymi niż kochanymi. Tymczasem udane życie prywatne i umiejętność odprężenia wpływa dodatnio na efektywność pracy.