Rynek finansowy: Demokracja partnerska

W klasycznych ujęciach, powstałych w XIX w. firma była rozumiana jako struktura hierarchiczna, w jakiś sposób podobna do struktur wojskowych. Ten pogląd pokutował jeszcze w latach 60. i 70. ubiegłego wieku, a nawet dziś w wielu miejscach uznawany jest za jedyne sensowne rozwiązanie. Dowódca i żołnierze. Wykonywać, nie dyskutować.

Tak wyglądał system zarządzania w latach 70. w amerykańskim Fordzie. Dobry był ten manager, który głośno mówił, był wysoki i liczył, ale liczył nie jakość, ale ilość. Japończycy i ich wejście na rynek amerykański wykazało kompletną nieefektywność zarządzania w amerykańskim przemyśle samochodowym. Zaczęto szukać innych rozwiązań, a u ich źródeł były koncepcje Williama ­Edwardsa Deminga i właśnie zasady demokracji partycypacyjnej. Można zadać sobie pytanie: jak to, w firmie możliwa jest demokracja? Wszyscy gadają, kłócą się i… nic z tego nie wynika. Z drugiej strony, jak powiedział Winston Churchill: „Demokracja ma mnóstwo wad, ale nic lepszego nie wymyślono”.

Jak więc stosować demokrację w zarządzaniu? Trzeba dodać jedno słowo „partycypacyjna”. Demokracja partycypacyjna – cóż to takiego? Zasada jest prosta: decyzje, rozwiązanie wypracowują ci, którzy wiedzą, umieją, reszta im ufa. ...