Rynek finansowy: CFO jako architekt sukcesu przedsiębiorstwa

Rola dyrektora finansowego w przedsiębiorstwie staje się w ostatnich latach coraz ważniejsza. Jak to ewoluowało w ciągu minionych dwóch dekad? Czym zajmował się dyrektor finansowy na początku lat 90. XX wieku, a jakie obowiązki i zadania ma dzisiaj?

Frank Niedermeyer: Dwadzieścia lat temu dyrektor finansowy koncentrował się na zadaniach stricte księgowych. Dbał o to, by wszystko zgadzało się w księgach, a czas zakończenia działań nie miał dla niego tak istotnego znaczenia, ponieważ najwyższym priorytetem była dokładność. Zamknięcie roku rozliczeniowego mogło trwać nawet kilka miesięcy. Ta sytuacja zmieniła się po roku 2000, a dyrektor finansowy zaczął być postrzegany, jako partner biznesowy zarządu, który ma istotną wiedzę na temat kondycji firmy. To był czas, gdy wszystkie procesy biznesowe stawały się coraz bardziej skomplikowane, a działalność przedsiębiorstw wchodziła w erę globalizacji. Dzisiaj sytuacja wygląda jeszcze inaczej, a punktem przełomowym był kryzys finansowy z 2008 r. W tym czasie zupełnie nowego znaczenia nabrała konieczność podejmowania decyzji w oparciu o bieżącą sytuację finansową. Tak więc dzisiaj dyrektor finansowy musi być dobrym księgowym, zaufanym partnerem biznesowym, a połączenie w jednych rękach obu tych sfer czyni go kluczowym decydentem w wielu firmach.

W efekcie dyrektor finansowy zaczyna podejmować strategiczne decyzje dla całej firmy, ma wpływ na profil produkcji, świadczone usługi, marketing, grupę odbiorców i rynki. Czy nie doprowadzi to w pewnym momencie do bezwzględnego dyktatu finansów w przedsiębiorstwie?

Frank Niedermeyer: Mówiąc o rynku niemieckim, który jest dość specyficzny, a który znam najlepiej, to tak już się stało. Jeśli spojrzymy na 30 największych firm niemieckiego rynku DAX, to w co trzeciej z nich, w ciągu minionych trzech lat, dyrektor finansowy został prezesem zarządu. Nigdy wcześniej tak często się to nie zdarzało. Ale jest to trend międzynarodowy i niezależny od branży, w jakiej działa przedsiębiorstwo.

Joan Sendra: Nowa rola dyrektora finansowego polega również na tym, by wprowadzić dyscyplinę w proces podejmowania decyzji. Kiedyś dość często zdarzało się, że opracowana w firmie strategia nie przynosiła zakładanych wyników i najczęściej wynikało to z faktu, iż całość była źle przygotowana i nie przemyślana od strony finansowej.

Powiedział pan, że wstrząsem w dziedzinie finansów był rok 2008, jednak w Polsce prawdziwy wstrząs nastąpił wcześniej, na początku lat 90., kiedy wprowadziliśmy gospodarkę rynkową. Czy mimo tak relatywnie krótkiego okresu doświadczeń polscy menadżerowie reprezentują już poziom światowy, czy wciąż musimy się uczyć od kolegów z zachodu?

Jacek Borek: Minione 25 lat to dla nas cała epoka. Pamiętam tamte czasy bardzo dokładnie, bo wtedy rozpoczynałem swoją karierę zawodową. Zaczynaliśmy wówczas od wdrażania narzędzi, które pozwalały na prowadzenie księgowości według międzynarodowych standardów. Obejmowało to nie tylko rachunkowość, ale również standardy zarządzania. Nadrabialiśmy wówczas straty w niesamowitym tempie, a dzisiaj powstają w Polsce centra serwisowe dla globalnych korporacji, które właśnie stąd obsługują swoje finanse I co należy podkreślić, to właśnie polscy menedżerowie kierują tymi centrami. Ten przykł...