Raport Specjalny | Cyberbezpieczeństwo | Biometria podbija bankowość – hakerzy mają już jednak haki

System biometryczny, przypomnijmy, to oprogramowanie, które skanuje cechy fizyczne użytkownika w celu identyfikacji i autoryzacji. Głównie chodzi o skanowanie twarzy, mapowanie odcisków palców, kontrolę głosu i rozpoznawanie siatkówki oka, ponieważ te właśnie rozwiązania są najłatwiejsze do wdrożenia i użycia. Polegające na wykorzystaniu tych unikalnych cech, a nie na haśle, które można ukraść, przechwycić lub odgadnąć, systemy biometryczne stały się niezbędne w finansach i bankowości, zwłaszcza mobilnej i internetowej, a także bankomatach.

Uwierzytelnianie biometryczne jest popularne również w opiece zdrowotnej, identyfikacji cywilnej i kontroli migracji. Otwiera to wiele nowych możliwości dla dostawców oprogramowania, którzy dostarczają coraz to doskonalsze systemy biometryczne do autentykacji użytkowników.

Rozwiązanie dwóch wyzwań

Pierwszy historyczny bankomat biometryczny w Europie uruchomił w marcu 2010 r. Bank Polskiej Spółdzielczości, a drugi – niedługo później – Podkarpacki Bank Spółdzielczy. Banki lokalne są więc pionierami w bankowości biometrycznej. Pierwsze pomysły wykorzystania biometrii w bankowości w skali globalnej przypadają na lata 80. ub. w., kiedy to armia amerykańska zaczęła testować biometrię geometrii dłoni do wykorzystania w branży finansowej. Natomiast wykorzystanie rzeczywiste biometrii w bankowości po raz pierwszy nastąpiło w 2004 r., kiedy Bancafe Bank, jedna z największych kolumbijskich instytucji finansowych, wdrożył ok. 400 bankomatów biometrycznych wykorzystujących odcisk palca.

Biometria w bankowości zapewnia rozwiązanie dwóch problemów. Utrudnia oszustom uzyskanie nieuprawnionego dostępu do kont, a jednocześnie zapewnia wygodniejszy proces weryfikacji tożsamości. Cechy biometryczne są bowiem unikalne dla każdej osoby i zasadniczo nie można ich przenosić ani udostępniać cyfrowo. Uzyskanie przez oszustów nieautoryzowanego dostępu do kont bankowych jest prawie niemożliwe.

Do podstawowych rodzajów zabezpieczeń biometrycznych należą:

• morfologiczne – cechy związane ze strukturą ciała; są to cechy fizyczne, takie jak oko, odcisk palca czy kształt twarzy, skanowane za pomocą specjalistycznego oprogramowania;
• biologiczne – charakterystyka poziomów genetycznych i molekularnych; może to być DNA, krew lub cokolwiek innego uzyskanego z płynów ustrojowych;
• zachowanie – cechy oparte na unikalnych wzorcach zachowania, takich jak chodzenie lub mówienie.

Wygodna i niedroga metoda

Do najpopularniejszych metod zabezpieczeń biometrycznych należy przede wszystkim analiza ...