Raport Specjalny Bancassurance: Z polisą na szlaku

Jerzy Majka

Cennym wsparciem dla samych podróżników, organizatorów imprez turystycznych i zbiorowego wypoczynku dzieci i młodzieży, ale również agentów ubezpieczeniowych okazać się może obszerny raport, opublikowany przez Biuro Rzecznika Finansowego w czerwcu br. To pierwsze tego typu, kompleksowe opracowanie w całości poświęcone wyłącznie tej branży i zarazem kolejny poradnik Rzecznika Finansowego dedykowany przeciętnym konsumentom. Z tej właśnie przyczyny pokaźną część opracowania zajmują informacje oczywiste dla profesjonalistów, takie jak podstawy prawa ubezpieczeniowego oraz przepisów określających zobowiązania podmiotów z sektora turystycznego względem swych klientów. Raport prezentuje również w sposób wyczerpujący najczęściej spotykane na polskim rynku kategorie polis turystycznych, wraz z zakresem ochrony i możliwymi wyłączeniami odpowiedzialności, a także zasady likwidacji szkód i rozstrzygania ewentualnych sporów powstałych na tym tle. Szczególną wartość mają przytoczone w publikacji przykłady konkretnych skarg kierowanych przez osoby podróżujące do Rzecznika Finansowego na przestrzeni dwóch ostatnich lat, wraz z ustosunkowaniem się organu do zarzutów stawianych ubezpieczycielom.

Polisa turystyczna nie tylko dla turysty

Czym jest ubezpieczenie turystyczne? Eksperci Biura Rzecznika Finansowego przypominają, iż kategoria ta nie została wyodrębniona na gruncie prawa. „Pojęciem tym można się jednak posłużyć w odniesieniu do rozmaitych rodzajów i grup ubezpieczeń, które łączy kryterium funkcjonalne: związek z turystyką” – czytamy w opracowaniu. Tak szerokie określenie tej grupy produktów sprawia, że zakwalifikować można do niej również produkty dedykowane osobom podróżującym w celach innych aniżeli krajoznawstwo, na przykład studentom udającym się na stypendia zagraniczne czy też osobom podejmującym pracę w państwie trzecim. Nie istnieje też jeden schemat wystawiania polis turystycznych. Są one sprzedawane zarówno w modelu indywidualnym, jak i grupowym, a w roli ubezpieczającego może występować sam podróżnik, jak również organizator turystyki – na rzecz własną lub swych klientów. Podmioty funkcjonujące profesjonalnie na rynku krajoznawczym obowiązane są ponadto do posiadania określonego przez prawo wspólnotowe i krajowe zabezpieczenia, pozwalającego na zwrot środków za niezrealizowane części programu wycieczki oraz zapewnienie bezpiecznego powrotu uczestników wyjazdu zagranicznego do kraju. Nie zawsze zabezpieczenie takowe musi wynikać z polisy. „Organizatorzy i pośrednicy mogą wybrać jeden z kilku sposobów zabezpieczenia przewidzianych przez przepisy prawa – zawrzeć umowę ubezpieczenia na rzecz ...