Raport MF BANK Płatności Bezgotówkowe: Biometria przed drugą szansą

Konrad Machowski

Uwierzytelnianie biometryczne jeszcze kilka lat temu uchodziło za najpoważniejszego konkurenta i prawdopodobnego następcę kart płatniczych. Możliwość dokonywania transakcji i wypłat z bankomatów w sposób intuicyjny i nie wymagający dodatkowych narzędzi postrzegana była jako szansa dotarcia z nowoczesnymi technologiami bankowymi do osób cyfrowo wykluczonych. Wizję tę zdawały się potwierdzać doświadczenia krajów rozwijających się, takich jak Indie i Turcja, w których na olbrzymią skalę wykorzystano technologie biometryczne w celu autentykacji beneficjentów świadczeń socjalnych i medycznych. Projekt realizowany przez Sosyal Guvenlik Kurumu – agendę tureckiego rządu odpowiedzialną za dystrybucję świadczeń zdrowotnych – pozwolił na instalację czytników naczyń krwionośnych palca w ponad 5 tys. szpitali, 24 tys. aptek, 5 tys. zakładów optycznych, 35 tys. prywatnych gabinetów lekarskich i 7 tys. punktów medycznych. Nowa forma weryfikacji świadczeniobiorców pozwoliła na ograniczenie potężnych nadużyć, na których budżet państwa tracił nawet 15 mld dolarów rocznie.

Usprawnienie wypłaty zasiłków stało się impulsem dla wdrożenia bankowości biometrycznej także i w Polsce. Kiedy w 2010 r. Podkarpacki Bank Spółdzielczy uruchamiał bankomaty działające w technologii FingerVein, pierwszymi użytkownikami nowej technologii nieprzypadkowo byli świadczeniobiorcy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sanoku. Z czasem sieć rozrosła się do 90 bankomatów, dostępnych nie tylko na Podkarpaciu, a wypłacać pieniądze przy użyciu palca mogą również zwykli klienci banku.

Pierwsza runda przegrana ze zbliżeniówką

Pomimo niewątpliwych pozytywów, biometryczna rewolucja bynajmniej nie stała się faktem. Jedną z kluczowych przeszkód dla zastąpienia plastikowego pieniądza odczytem palca, dłoni czy tęczówki oka była bez wątpienia konieczność wymiany całej infrastruktury płatniczej – poczynając od bankomatów a kończąc na terminalach POS, parkometrach czy automatach biletowych. Rozwojowi bankowości biometrycznej nie służyły również wymogi w zakresie tzw. silnego uwierzytelniania. Konieczność potwierdzania PIN-em operacji dokonywanych z wykorzystaniem czytnika palca zminimalizowała podstawową przewagę biometrii, jaką jest możliwość obsługi całej transakcji przysłowiowym jednym dotykiem. W świecie, w którym ludzie są coraz bardziej zmęczeni mnogością haseł i kodów niezbędnych do wykonywania codziennych czynności czynnik ten mógł istotnie wyhamować rozwój nowej formy uwierzytelniania.

Bezpośredni wpływ na relatywnie niskie zainteresowanie bankowością biometryczną miało bez wą...