Prawo: Unijna reforma ochrony danych osobowych – istotna czy kosmetyczna zmiana?

27 kwietnia 2016 r. po wielu latach negocjacji, kompromisów, analiz kolejnych wersji aktu, Komisja Europejska uzgodniła i opublikowała ostateczne zapisy Rozporządzenia w zakresie ochrony danych osobowych (ang. General Data Protection Regulation, GDPR, RODO). Unijne rozporządzenie ma charakter obowiązującego prawa, jednakże wiąże się z koniecznością dostosowania przez Ministerstwo Cyfryzacji wielu obecnie obowiązujących aktów prawnych (treść ustaw powinna zostać przedstawiona w pierwszym kwartale 2017 r.). Okres przejściowy, z upływem którego firmy będą musiały uzyskać pełną zgodność, trwa do 25 maja 2018 r.

W przypadku Polski warto pamiętać, że obowiązująca ustawa o ochronie danych osobowych w porównaniu do aktów regulujących ten obszar w innych krajach Unii Europejskiej była relatywnie restrykcyjna. Stąd wpływ RODO na obszar przetwarzania danych osobowych w naszym kraju jest mniej fundamentalny niż w wielu innych państwach członkowskich Unii.

Rozporządzenie dotyczy praktycznie wszystkich organizacji przetwarzających dane osobowe i wprowadza szereg istotnych zmian, takich jak: konieczność pozyskania zgody na przetwarzanie danych w sposób jednoznaczny w stosunku do określonego celu przetwarzania; brak konieczności zgłaszania zbiorów danych osobowych do rejestru prowadzonego przez GIODO; konieczność przeprowadzania analizy ryzyka danych osobowych i stosowania adekwatnych do poziomu ryzyka zabezpieczeń technicznych oraz organizacyjnych; prawna dopuszczalność pseudoanonimizacji i szyfrowania danych, czy też prawo do bycia zapomnianym lub zaprzestania przetwarzania danych. Powyższych zmian nie można uznać za kosmetyczne.