Opinie: Syndrom Anny Kareniny

Jan K. Solarz
Społeczna Akademia Nauk

Powrót do wskaźników rozwoju gospodarczego sprzed globalnego kryzysu finansowego dotyczy głównie giełdy, rynku kapitałowego i majątku gospodarstw domowych. Ta zdolność do przetrwania skrajnie różnych kultur ryzyka wymaga przemyślenia. Przemyślane unikanie ryzyka oraz świadome poszukiwanie ryzyka zdaje egzamin w długim okresie. Próby pójścia środkiem drogi, mieszania kultur ryzyka nie wytrzymują próby czasu.

Syndrom Anny Kareniny to obserwacja, że każde nieszczęście w życiu ma swoje unikalne korzenie i uwarunkowania. Recepty na sukces mogą być uniwersalne, recepty na poradzenie sobie z własnym nieszczęściem muszą być zindywidualizowane i dostosowane do sytuacji tu i teraz.

Niepowodzenia w biznesie zaczynają się od powodzenia, które pobudziło do stawiania sobie bardziej ambitnych celów rozwojowych. Oznacza to, że sposób wychodzenia z boomu kredytowego przesądza o skali jego niekorzystnych kosztów zewnętrznych. Dziesięć lat temu publicznie uznano za winnego globalnego kryzysu finansowego shadow banking – bankowość równoległą, która zachowuje się jak bankowość, ale nie ma licencji na działalność bankową, żeruje na arbitrażu prawnym. Pośrednictwo finansowe wykonywane bez właściwych regulacji oraz wyspecjalizowanego nadzoru stanowiło w 2007 r. blisko połowę globalnego systemu finansowego.