Opinie: Kupię cokolwiek, może być kot

A owo powiedzonko: „kupię cokolwiek, może być kot”, przytoczyłem w tytule. No więc kupujemy wspomnianego kota, czyli stare okręty zamierzamy kupić(?) na antypodach. No bardzo fajnie, tylko że pojawia się szereg wątpliwości. Po pierwsze – wiek okrętów. Po drugie – w jakim stopniu spełniają wymagania taktyczno-operacyjne polskiej marynarki wojennej?

Tu pozwolę sobie przypomnieć dawne przedwojenne czasy, Polski biednej, w której chłop zapałkę na czworo dzielił. Inwestowano olbrzymie, jak na tamte czasy, pieniądze w nowoczesną flotę, choć wybrzeża było niewiele, bo ok. 120 kilometrów. Zamówione wtedy jednostki nawodne i podwodne w zasadzie niczym nie ustępowały analogicznym budowanym przez naszych wrogów. Na tamten czas były po prostu nowoczesne. Czy mogły sprostać wrogom; Niemcom i Rosji? Dwom największym potęgom militarnym tamtego czasu? Oczywiście nie. Ale jak pokazała historia, przez kilka lat nie był im w stanie sprostać cały świat.

Mimo wszystkich, czasami i ostrych dyskusji na temat sensowności tych wydatków budowano nowoczesne jednostki. Walczyły skutecznie w trakcie wojny. Co więcej, istniała koncepcja ich użycia – plan „Rurka”, z założenia blokujący podejścia do polskiego wybrzeża przeciwnikom. Pamiętajmy o tragicznej wówczas dla Polski sytuacji zaatakowania przez dwóch wrogów i szansy, którą mogła być tylko pomoc sojusznicza ze strony Francji i Anglii.