Opinie: Gra w naiwność

Problem jednak w tym, że nieraz sami inwestorzy zachowują się jak małe dzieci, które dają się wciągnąć w grę prowadzoną przez polityków. W dużej mierze wynika to z faktu dość pobieżnego traktowania aspektów świata polityki, co może wynikać z przeświadczenia o ich nieistotności, oraz wyższości modeli ekonometrycznych, które z reguły koncentrują się na czymś innym. Spróbujmy zatem wyjaśnić sobie kilka spraw. Nadmienię tylko, że tekst został napisany 8 kwietnia 2019 r., co może być istotne.

Po pierwsze brexit. To bez dwóch zdań polityczny węzeł gordyjski – każde rozwiązanie przyniesie szkody demokracji oraz krajowi. Być może najmniejszym złem było porozumienie negocjowane przez rząd Theresy May przez kilkanaście miesięcy z przedstawicielami Unii Europejskiej – ale Izba Gmin trzykrotnie je odrzuciła podczas głosowań i jest mało prawdopodobne, abyśmy mieli czwarte podejście. Zwłaszcza że jej przewodniczący czynił już ogromne trudności legislacyjne przy trzecim głosowaniu, którego formuła została zmieniona.

John Bercow stwierdził, że nie ma możliwości wielokrotnego glosowania tej samej ustawy. I poniekąd miał w tym rację – to kpina z demokracji. Tyle że brytyjscy politycy i tak zachowują się jakby nie szanowali woli narodu. Opozycyjna Partia Pracy uważa, że w przypadku brexitu lepsza byłaby stała unia celna (a przecież to był główny element konfliktu związany z tzw. irlandzkim bezpiecznikiem) lub ewentualne powtórzenie referendum. Tylko czy nie byłoby to otwieranie puszki Pandory? Sądzę, że tak. Bo zawsze znaczący, choć być może nie dominujący, odsetek brytyjskiego społeczeństwa będzie się domagał brexitu i obecnie rządzących polityków zarówno z prawej, jak i lewej strony uzna za zdrajców. Otworzy to pole do rozmontowania politycznego duopolu w Wielkiej Brytanii, dając „pewne i stabilne” miejsce dla powstania nowego ugrupowania o zabarwieniu nacjonalistycznym – ...