Odgłosy: Zasada konwergencji

Marek Urbaniak

Aby dostrzec, jak daleko praktyczne rozwiązania odbiegają od zaleceń teoretyków, wystarczy sięgnąć chociażby po zalecenia, które sugerują monetaryści w przypadku takich trudności, jakie obecnie przeżywają instytucje finansowe prawie na całym świecie. Na przykład M. Friedman i A. Schwartz utożsamiają kryzys finansowy jedynie z paniką bankową. Natomiast gdy następuje znaczne obniżenie cen aktywów, czyli wartość majątku oraz wzrost upadłości podmiotów gospodarczych, to ich zdaniem nie ma żadnych przesłanek do wystąpienia paniki bankowej oraz spadku podaży pieniądza. Stan taki określają jako pseudokryzys finansowy. A wtedy interwencja rządu byłaby niewskazana z dwóch głównych powodów: po pierwsze nastąpiłoby obniżenie efektywności działalności gospodarczej, ponieważ te firmy powinny upaść jako niezdolne do walki konkurencyjnej; po drugie może to doprowadzić do nadmiernej podaży pieniądza, co z kolei wywoła procesy inflacyjne.

Już na pierwszy rzut oka widać, że takie postrzeganie problemu jest co najmniej znacznym uproszczeniem tak groźnego zjawiska, jakim jest kryzys finansowy w globalizującym się świecie finansów. Nie uwzględnia bowiem znacznej złożoności dodatkowych zjawisk ekonomicznych i społecznych zwykle towarzyszących tego typu zagrożeniu. I to właśnie wbrew wyżej podanym zaleceniom szeroko zakrojona pomoc rządowa zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Unii Europejskiej zapobiegła w mijających roku zjawisku runu, czyli panicznego ataku na banki. Gdyby pojawił się efekt domina, ...