NBS | Bankowość i Finanse | BIK SA | Monitoring lokalny vs. monitoring globalny – o tym, dlaczego warto spojrzeć z innej perspektywy

Andrzej Zduńczyk
Absolwent Wydziału Finansów i Bankowości Uniwersytetu Łódzkiego. Swoją przygodę z bankowością rozpoczął w roku 1999 w banku PKO BP. Od czerwca 2003 r. związany z duńskim bankiem Nykredit Realkredit A/S, gdzie zajmował stanowiska eksperckie związane z obszarem oceny ryzyka kredytów hipotecznych. Pracę z Biurze Informacji Kredytowej SA rozpoczął w grudniu 2008 r. w obszarze produktów dedykowanych sektorowi bankowemu. Od października 2018 r. pełni funkcję dyrektora Departamentu Rozwoju Produktów i jest odpowiedzialny m.in. za biznesowe utrzymanie i rozwój oferty produktowej BIK oraz BIG InfoMonitor.

Nie wiem jak Czytelnicy, ale ja ostatnio coraz częściej lubię patrzeć w gwiazdy. Poczucie, że te rozświetlające wieczorne niebo punkciki, to światło planet, gwiazd, galaktyk podróżowało do nas nawet przez setki milionów lub więcej lat sprawia, że uświadamiamy sobie skalę i ogrom Wszechświata. Sama tylko Droga Mleczna (galaktyka, której częścią jest nasz Układ Słoneczny) to ok. 400 mld gwiazd, a światło potrzebuje blisko 100 tys. lat, by dotrzeć z jednego jej krańca na drugi. Warto przy tym pamiętać, że Droga Mleczna jest tylko jedną ze… 100 mld galaktyk. Patrząc z takiej perspektywy, Ziemia to zaledwie pyłek wirujący w bezkresie kosmosu. A nasze ziemskie wojaże, jak np. odwiedziny rodziny cioci w Chicago, nie trwają dłużej niż mrugnięcie okiem.

Po zachłyśnięciu się ogromem kosmosu nasuwa się jednak refleksja i pytanie, czy Ziemia jest bezpieczna? W przestrzeni kosmicznej znajdują się przecież miliony obiektów, takich jak komety, meteoryty, asteroidy, które mogą zagrozić naszej planecie. Przed kilkudziesięcioma milionami lat boleśnie przekonały się o tym dinozaury, które wyginęły w następstwie zmian środowiska spowodowanych uderzeniem asteroidy (tak przynajmniej sugeruje jedna z powszechnie obowiązujących teorii). Na szczęście obecnie my, ludzie, jesteśmy wyposażeni w zaawansowane rozwiązania techniczne, które pozwalają nam nie tylko obserwować i eksplorować najodleglejsze zakątki Wszechświata, ale również aktywnie monitorować obiekty które mogą stanowić potencjalne zagrożenie dla naszego globu. Amerykańska agencja kosmiczna NASA prowadzi program, w ramach którego ustawicznie monitorowane są tzw. NEO (Near Earth Objects), czyli obiekty, których trajektorie ruchu znajdują się na tyle blisko Ziemi, że potencjalnie mogłyby wejść na tzw. kurs kolizyjny z naszą planetą. Aktualnie pod lupą pracowników NASA jest blisko 23 tys. tego typu obiektów, a co tydzień dochodzi ok. 30 nowych do monitorowania. Z pomocą przychodzi tu jak zwykle najnowsza technologia, która pozwala na zautomatyzowane monitorowanie wybranych obiektów, wychwytywanie ryzykownych i niosących zagrożenie zachowań (jak np. zmiana trajektorii lotu) oraz przesyłanie nam związanych z tym ostrzeżeń/alertów. Innymi słowy, dzięki wspomnianym rozwiązaniom jesteśmy w stanie ocenić poziom ryzyka, czy przypadkiem jakaś zabłąkana asteroida nie postanowiła odwiedzić naszej planety (odpukać…). Odpowiednio wczesna identyfikacja ewentualnego zagrożenia to bezcenny czas na podjęcie działań zapobiegawczych, jak ...