Komisja Europejska przedstawia projekt nowelizacji dyrektywy dotyczącej sprzedaży konsumenckich usług finansowych na odległość
Dyrektywa 2002/65/WE dotycząca sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość to jedna z najdłużej obowiązujących dyrektyw dotyczących ochrony konsumenta na rynku finansowym.
Uchwalona została ponad 20 lat temu, gdy sytuacja i stan rozwoju rynku finansowego, a także formy i kanały sprzedaży usług finansowych były całkowicie odmienne od tych obecnych.
Pojawiały się opinie, że dyrektywa ta jest przestarzała i wymaga nowelizacji bądź też uchylenia z uwagi na fakt, że przez te dwie dekady wprowadzono szereg nowych aktów prawa UE, których celem było zwiększenie bezpieczeństwa obrotu konsumenckiego w sektorze usług finansowych oraz zapewnienie ochrony danych osobowych konsumentów.
Do takich wniosków doszła również Komisja Europejska analizując dyrektywę 2002/65/WE w ramach prac zapowiedzianych w ramach planu działań „New Consumer Agenda”.
Ten sam poziom ochrony w całej UE
Postanowiono przedstawić projekt dyrektywy, która uchyla dotychczasową dyrektywę 2002/65/WE, jednocześnie włączając do dyrektywy 2011/83/UE, tj. horyzontalnej dyrektywy w sprawie praw konsumentów, przepisy które zachowały swoje znaczenie i istotność, takie jak prawo do informacji przed zawarciem umowy i prawo do odstąpienia od umowy.
Projekt zakłada obowiązek zapewnienia prawa odstąpienia od umowy o świadczenie usług finansowych na odległość w ciągu 14 dni z wykorzystaniem przycisku umożliwiającego odstąpienie od umowy w przypadku zawarcia jej drogą elektroniczną.
Projekt przewiduje pełną harmonizację […] przepisów w celu zapewnienia tego samego poziomu ochrony konsumentów
Dodatkowo, wprowadzane są przepisy mające na celu zapewnienie jasności zasad co do obowiązków informacyjnych przed zawarciem umowy w szczególności dotyczących danych kontaktowych, kosztów i ryzyk związanych z daną usługą – z zakreśleniem terminu na zapewnienie informacji co najmniej jeden dzień przed zawarciem umowy.
Ponadto, wprowadza się obowiązek odpowiedniego doradztwa z prawem żądania kontaktu z konsultantem, nie zaś narzędziami zautomatyzowanymi. Projekt przewiduje także dodatkowe kary na rzecz dostawców usług finansowych do 4% obrotu, które mogą być nakładane przez właściwe organy.
Nadmienić należy, że projekt przewiduje pełną harmonizację rzeczonych przepisów w celu zapewnienia tego samego poziomu ochrony konsumentów.
Znaki zapytania
To co rzuca się w oczy przy lekturze tego projektu to powtórzenia rozwiązań, które można spotkać w wielu innych aktach prawnych, albo projektach legislacyjnych Komisji – np. nowa dyrektywa o kredycie konsumenckim.
Można mieć obawy, czy tego typu przepisy, które będą stanowiły powtórzenie, często nie w pełni tożsame z innymi aktami prawa UE są odpowiednim rozwiązaniem.
Oczywiście zagadnienie tworzenia horyzontalnych aktów prawnych mających jednolite zastosowanie do wszystkich usług finansowych może być godną dyskusji kwestią, lecz ma to jedynie sens przy jednoczesnym uchyleniu szeregu szczególnych aktów prawnych, tak by zapewnić spójność prawa.
