Giełda: Nieporozumienie

Andrzej Filipek

NNie wiem, co chcieli osiągnąć republikanie, wystawiając do walki o fotel prezydenta USA Mitta Romneya. Być może zdawali sobie sprawę z faktu, że ich kandydat nie ma wielkich szans na osiągnięcie sukcesu. Może doszli do wniosku, że jeszcze można się pomęczyć 4 lata i ponownie przejąć pełnię władzy w USA. Bo jeśli ma się przewagę w Kongresie, to można umiejętnie szachować poczynania administracji prezydenta Obamy.t

W świetle niektórych wskaźników gospodarczych z ostatnich czterech lat inny wynik wyborczy niż wygrana republikanów należy uznać za niespodziankę. W wyborach prezydenckich kandydat demokratów uzyskał 303 głosy elektorskie (potrzebował 270), a republikanów 206. Cztery lata wcześniej podczas walki między Barackiem Obamą a Johnem McCainem podział był jeszcze bardziej korzystny dla demokratów. Barack Obama uzyskał 365 głosów elektorskich, a John McCain zaledwie 173. Niby widać poprawę, ale tak na marginesie wystarczy zauważyć, że ten z kandydatów w 2012 r., który wygrywał w Kalifornii zdobywał 56 głosów elektorskich. Problem polega jedynie na tym, że Kalifornia wielokrotnie sprzyjała demokratom, co ułatwiało im wygraną. Jeśli popatrzeć na zakres notowań dolara amerykańskiego względem euro (wobec innych głównych walut świata, takich jak jen japoński, funt szterling czy rubel rosyjski tendencja była podobna) to widocznej zmiany nie zauważono. Pierwsza kadencja Baracka Obamy rozpoczęła się w okolicach 1,2980-1,2985 USD za euro, a 6 listopada po ogłoszeniu wstępnych wyników kurs euro znajdował się w przedziale 1,2800-1,2805 dolara amerykańskiego. W międzyczasie były wzloty i upadki amerykańskiej waluty, ale na przestrzeni 4 lat zmiana była niewielka. Siła dolara USA bierze się raczej ...