Bankowość i Finanse | Wskaźniki Referencyjne | Transformacja jak w szwajcarskim zegarku

Globalny kryzys finansowy, który w 2008 r. unaocznił istotne wady wskaźnika LIBOR, jest dziś uznawany za początek procesu szukania alternatywnych rozwiązań systemowych. Decyzja międzynarodowych rynków finansowych o stopniowym zastępowaniu wskaźników LIBOR nowymi, określanymi mianem „wolnych od ryzyka” (tzw. risk free rates), wskaźnikami referencyjnymi nie ominęła również Szwajcarii. Podobnie jak w innych krajach, pracą nad reformą zajęła się nowo utworzona Narodowa Grupa Robocza ds. stawek referencyjnych we franku szwajcarskim (The National Working Group on Swiss Franc Reference Rates – NWG), która była kluczowym forum wspierającym przejście z LIBOR CHF na SARON (z ang. Swiss Average Rate Overnight). I choć dziś, po udanym przeprowadzeniu transformacji minął już ponad rok, odkąd grupa oficjalnie zakończyła swoją działalność, to droga do tej zmiany nie była na początku zbyt przejrzysta.

Ślepa uliczka i szybka korekta kursu

NWG, składającą się z przedstawicieli sektora prywatnego oraz Banku Centralnego Szwajcarii (SNB), powołano już w 2013 r. Jej spotkania od początku prowadzone były w transparentny sposób, otwarty zarówno dla wszystkich uczestników rynku finansowego, jak i innych zainteresowanych stron. Bank centralny pełnił rolę swoistego mediatora, dodatkowo wspierając krajowe i międzynarodowe wysiłki na rzecz reformy wskaźników referencyjnych stóp procentowych procentowych. Ze względu na brak uprawnień legislacyjnych prace grupy koncentrowały się na publikowaniu rekomendacji opartych na rynkowym konsensusie, ale jej zalecenia nie były w żaden sposób prawnie wiążące.

Pierwotne cele grupy koncentrowały się wokół reformy wskaźnika referencyjnego TOIS Fixing (z ang. Tomorrow-next Index Swap), w którym, ze względu na zbliżoną konstrukcję do LIBOR CHF, wypatrywano potencjalnego kandydata do jego zastąpienia. TOIS Fixing był wyznaczaną panelowo stawką referencyjną opartą na niezabezpieczonym rynku „jutrzejszym/najbliższym”, co miało znacząco ułatwiać proces transformacji.

W 2013 r. liczba banków uczestniczących w panelu znacząco spadła, co istotnie zachwiało wiarygodnością stopy. Intensywne prace NWG nad reformą TOIS ustabilizowały rynkową sytuację, jednakże liczba instytucji uczestniczących w panelu wciąż pozostawała na niepożądanie niskim poziomie, aby można było myśleć o szerszym zastosowaniu wskaźnika. Do 2016 r. podjęto jeszcze wiele działań mających na celu zwiększenie zdolności TOIS do pomiaru rynku właściwego, z czasem stało się jednak oczywiste, że wysiłki te nie są wystarczające do osiągnięcia oczekiwanego stanu w dłuższej perspektywie. Mimo iż podjęcie decyzji zajęło grupie trzy lata, ...