Bankowość i Finanse | Gospodarka i Przedsiębiorczość | Cztery tarcze i reanimacja

31 marca 2020 r. weszła w życie pierwsza część tzw. tarczy antykryzysowej, czyli pakietu regulacji oraz instrumentów wsparcia, przygotowanego przez rząd dla podmiotów szczególnie dotkniętych kryzysem. W ciągu kolejnych trzech miesięcy wprowadzano istotne zmiany w tym programie. 18 kwietnia ub.r. w Dzienniku Ustaw opublikowano przepisy wprowadzające Tarczę Antykryzysową 2.0, 15 maja zaczęła obowiązywać Tarcza Antykryzysowa 3.0, zaś 23 czerwca 2020 r. – Tarcza Antykryzysowa 4.0.

Różne formy pomocy

Chyba najbardziej widocznym i często dyskutowanym tematem było wprowadzenie Tarczy Antykryzysowej, którą na przestrzeni trzech miesięcy czterokrotnie nowelizowano. Przedsiębiorcy boleśnie odczuli skutki pandemii koronawirusa, aby utrzymać biznes, wielu z nich musiało drastycznie ograniczyć koszty, inwestycje czy nawet zmienić profil prowadzonej działalności. Wsparciem dla wszystkich – poczynając od samozatrudnionych, poprzez sektor MŚP, aż po duże podmioty – były nie tylko instrumenty ze środków publicznych, ale także zmiany prawa pozwalające na umorzenie lub zawieszenie określonych należności o charakterze publicznoprawnym.

Na wniosek przedsiębiorcy ZUS mógł umorzyć składki za trzy miesiące (marzec, kwiecień, maj). Istotną pomocą dla najmniejszych firm była bezzwrotna mikropożyczka. Przedsiębiorcy mogli też wnioskować o przyznanie pożyczki w kwocie do 5000 zł z powiatowego urzędu pracy, z przeznaczeniem na dowolne cele związane z prowadzoną działalnością, np. wypłatę wynagrodzeń, opłacenie czynszu czy zakup towaru. Jeśli w ciągu trzech miesięcy od daty otrzymania środków przedsiębiorca nie zamknął działalności, mógł wnioskować o umorzenie odsetek oraz kapitału, w konsekwencji pożyczka stała się bezzwrotna.

Świadczenia postojowe były z kolei przeznaczone dla osób samozatrudnionych i pozwalały zrekompensować straty poniesione w okresie, kiedy nie wykonywały one działalności z uwagi na ograniczenia związane z pandemią. W ramach świadczeń postojowych beneficjent otrzymywał 2080 zł przez okres trzech miesięcy, przy czym kwota ta była wolna od obciążeń na rzecz US i ZUS. Przedsiębiorcy, którzy rozliczają się w formie uproszczonej, mogli tą drogą otrzymać 1300 zł miesięcznie.

Innym wsparciem dla samozatrudnionych było dofinansowanie prowadzenia działalności gospodarczej, wypłacane przez powiatowe urzędy pracy, również przez trzy miesiące. Warunkiem koniecznym do otrzymania świadczenia było wykazanie spadku obrotów firmy – jeśli ...