Autor: Piotr Dziura

Emisja obligacji wiąże się oczywiście z kosztami. Choć generalnie ich wysokość zależy od podobnych czynników, jak w przypadku innych form finansowania, to jednak zasady ich ustalania są znacznie mniej sformalizowane, a jednocześnie bardziej oparte na zasadach rynkowych i elastyczne. Warto tę właściwość wykorzystać do ich obniżenia.

Od początku lipca wchodzą w życie przepisy nowej, uchwalonej pod koniec ubiegłego roku, ustawy o obligacjach. Nie wprowadza ona rewolucyjnych zmian, lecz porządkuje część kwestii, dotychczas formalnie nieuregulowanych, rozszerza możliwości emisji obligacji oraz wzmacnia pozycję inwestorów i sprzyja bezpieczeństwu rynku, nie krępując przy tym nadmiernie możliwości emitentów.

Trwające od kilku tygodni dynamiczne zmiany na światowym, a także polskim rynku długu, nie przekładają się w większym stopniu na sytuację emitentów obligacji korporacyjnych. Choć rentowność papierów skarbowych poszła mocno w górę, stawki WIBOR ledwie drgnęły. Nic nie wskazuje na to, by w najbliższym czasie miało się to zmienić. Dopiero bardziej wyraźna perspektywa podwyżek stóp procentowych mogłaby mocniej ruszyć rynkiem.

Jedną z cech specyficznych polskiego rynku obligacji firm jest to, że termin wykupu zdecydowanej części papierów jest krótki, nie przekracza bowiem trzech lat. Przyczyn tego zjawiska jest kilka, a towarzyszą mu dodatkowo pewne interesujące prawidłowości.

Choć do tej pory z powodzeniem emisji, czyli znalezieniem chętnych do kupna obligacji, firmy najczęściej nie miały problemu, warto przyjrzeć się bliżej profilowi i strukturze inwestorów, działających na rynku korporacyjnych papierów dłużnych. Takie spojrzenie pomoże ustalić warunki emisji w sposób dostosowany do ich wymogów, a więc usprawnić przygotowanie i przeprowadzenie całej operacji.

Choć większość przedsiębiorców wolałaby nie brać pod uwagę niekorzystnego scenariusza, to jednak zdarza się, że rozwój firmy nie przebiega tak, jak zakładano, a biznesplan zaczyna się chwiać. Problem jest tym większy, gdy mamy zadłużenie, w tym z tytułu emisji obligacji. I w takich przypadkach trzeba sobie jednak radzić.

W wielu opiniach, dyskusjach i analizach, emisję obligacji i kredyt bankowy często traktuje się jako alternatywne źródła finansowania firm. Bardziej praktyczne wydaje się podejście komplementarne wobec obu tych form, a nacisk na promowanie obligacji, widoczny nie tylko na naszym rynku, ma na celu zrównoważenie istniejących dysproporcji w ich stosowaniu.

Firmy zastanawiające się nad pozyskiwaniem finansowania na swą działalność i rozwój, nieustannie zmuszone są dokonywać kalkulacji, jakie źródło będzie najbardziej w danym momencie korzystne. Mając do wyboru kredyt bankowy, emisję akcji i emisję obligacji, warto zwrócić uwagę na tę ostatnią formę.

Nie sprawdzają się opinie mówiące, że obniżka oprocentowania kredytów w bankach zahamuje aktywność emitentów obligacji i rynek długu straci swoją dynamikę. Wszystko wskazuje na to, że oba segmenty finansowania firm mogą się rozwijać w sposób komplementarny.

Początek roku na rynku obligacji korporacyjnych nie był udany. Było to widać zarówno po sytuacji na Catalyst, jak i liczbie emisji papierów firm. Zastój, trwający niemal przez cały pierwszy kwartał, w ostatnich tygodniach został wyraźnie przełamany.

W przypadku części emisji obligacji, spłata zobowiązań wobec inwestorów jest w różny sposób zabezpieczona. Jednak samo ustanowienie zabezpieczenia czasem nie rozwiązuje w pełni kwestii ryzyka. Często więc pieczę nad nim obejmuje administrator zabezpieczenia.