Strefa VIP: Opowieść noworoczna

Przemysław Wiśniewski

W potrawach wigilijnych dopatrzyć się można pamięci i szacunku dla cierpienia, godnego postanowienia skromności i wstrzemięźliwości od wszelkich uciech. Tak właśnie witamy Nowo Narodzonego. Ryba, kwaśny barszcz, uszka, postny opłatek, słodkie ciasta i owoce – wielka tajemnica Narodzin, śmierci i wiecznego wskrzeszenia wyrażona w potrawach, które spożywamy i którymi dzielimy się z bliskimi. Warto więc może w podobny, schyłkowy czas skupić się nad „opowieścią noworoczną”, którą tworzymy i przeżywamy wspólnie przy stole. Nowy Rok, choć znaczący i ważki dla nas samych, nie niesie już tak wielkich emocji. Te chyba odbieramy najpełniej, jeśli coś od nas wymaga wyrzeczeń. Radość dla nas nie jest już taka „ważna” i raczej karani jesteśmy za jej zbyt ostentacyjne okazywanie. Może Nowy Rok oraz powab i głęboka symbolika znakomitych potraw, które dla nas przygotowano, uczynią choć niewielką szczelinę w naszej udanej powadze i otworzą nas na radość życia? Miejmy taką nadzieję.

Antheleme Brillant-Savarin, wielki smakosz i autor „Fizjologii smaku”, pisał o nas – ludziach finansów, że jesteśmy smakoszami z urzędu. I to przedstawiciele naszej profesji byli bohaterami smakoszostwa, ponieważ toczyły się ongiś wielkie boje z arystokracją i ludźmi sztuki i polityki o godne miejsce przy stole zasobnym we wszelkie dobra czyniące rozkosz ciału i duszy, pobudzające wyobraźnię, sztukę konwersacji i miłości. Wśród tysięcy różnych przepisów, jakie zawierają dzieła kucharskie, zawsze jest kilkadziesiąt noszących określenia a la financiere. Termin ten obejmuje różne dania: zraz cielęcy szpikowany słoniną, przepiórki nadziewane mózgiem na grzankach z masłem bazylikowym czy ortolany z Prowansji. Niech więc nasz bardzo znaczący noworoczny obiad nosi nazwę a la financiere na pamiątkę wielu pokoleń bankierów, bankowców, finansistów, którzy potrafili, mimo swej trudnej i wyczerpującej pracy, docenić doczesne radości, pamiętając jednak o ich wymowie i wielce znaczącej symbolice.

Zbliża się właśnie ten dzień, w którym robimy rozliczenie z mijającym rokiem i myślimy, co zdarzy się w nowym 2010 r. Jesteśmy zaproszeni na obiad i on właśnie ma dać nam asumpt do dalszych działań w tym, co dziś nieznane, a juto stanie się przeraźliwie banalne. Przyjęto zasadę, iż liczba biesiadników będzie przekraczać dwunastu, jak miesięcy w roku, a mottem przyjęcia uczyniono słowa Eklezjasty: „Bo nic dla człowieka lepszego pod słońcem, niż żeby jadł, pił i doznawał radości…”(8,15)

Menu pełne symboliki

Menu noworocznego obiadu składa się z potraw dobranych nader starannie. By wyróżnić takie cechy bankowców, jak: trwałość, stabilność, rozwaga, trzeźwość, skromność, ale umiejętności pokazania w trudnych momentach swej wielkości, podawane będą potrawy z menu na radosną uroczystość 50-lecia panowania królowej Wiktorii, która odbył...