Opinnie:Polityczny pieniądz

Jan K. Solarz

Osią sporu jest własność pieniędzy krążących w schemacie świadczeń społecznych. W systemie zdefiniowanego świadczenia pieniądze były własnością jednego pokolenia, które przekazywało je za pośrednictwem kasy państwowej następnemu pokoleniu. Jedna generacja finansowała drugiej emerytury oraz wydatki na renty czy świadczenia chorobowe. Jak długo aktywność zawodowa była wysoka i liczba osób sponsorowanych przez aktywnych zawodowo pozostawała niska, system Bismarcka sprawdzał się.

Osią sporu jest własność pieniędzy krążących w schemacie świadczeń społecznych. W systemie zdefiniowanego świadczenia pieniądze były własnością jednego pokolenia, które przekazywało je za pośrednictwem kasy państwowej następnemu pokoleniu. Jedna generacja finansowała drugiej emerytury oraz wydatki na renty czy świadczenia chorobowe. Jak długo aktywność zawodowa była wysoka i liczba osób sponsorowanych przez aktywnych zawodowo pozostawała niska, system Bismarcka sprawdzał się.

Szybkie pogorszenie struktury demograficznej oraz dezaktywizacja zawodowa zrodziły strukturalną niewydolność zdefiniowanego z góry systemu emerytalnego. Odejście od dotychczasowego systemu emerytalnego stało się koniecznością. W tym momencie, aby pozyskać poparcie wyborców, proklamowano, że środki w drugim kapitałowym filarze systemu emerytalnego są prywatną własnością osób w nim uczestniczących.

Nadanie charakteru prywatnej własności środkom finansowym gromadzonym w drugim filarze systemu emerytalnego było elementem transformacji ustrojowej oraz podważeniem zasady solidarności międzypokoleniowej. Już na starcie powinno oznaczać, że z FUS wyprowadza się renty i zasiłki chorobowe. Nie wyjaśniono wówczas, ...