BCC ostrzega: błędy przy MDR mogą narazić firmy na ogromne kary, do 21,6 mln zł

„Obowiązujące od 1 stycznia 2019 r., przepisy w zakresie obowiązkowego przekazywania do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej informacji o schematach podatkowych (Mandatory Disclosure Rules – dalej: MDR), przewidują dla przedsiębiorców wiele nowych obowiązków. Jednak nie każda z firm zdaje sobie sprawę z tego, że oprócz przekazania informacji do Szefa KAS dotyczących zidentyfikowanych schematów podatkowych, powinna wprowadzić u siebie zmiany organizacyjne, które pozwolą na prawidłowe i skuteczne wywiązanie się z obowiązków raportowych” – czytamy w komentarzu BCC.

Poza obszarem zainteresowania wielu podmiotów pozostaje fakt, iż 28 lutego 2019 r. upłynął wydłużony termin na przekazanie pierwszych informacji do Szefa KAS. Nieuchronnie zbliżają się również terminy wykonania obowiązku w zakresie retrospektywnego raportowania schematów podatkowych (odpowiednio 30 czerwca 2019 r. dla promotora i 30 września 2019 r. dla korzystającego).

Koniec z ulgowym traktowaniem

„Podatnicy nie mogą już liczyć na ulgowe traktowanie ze strony Szefa KAS w przypadku prawidłowego wykonania opóźnionych obowiązków informacyjnych. Wyrozumiałość Szefa KAS i traktowanie opóźnień, jako przypadków mniejszej wagi skończyła się z datą 30 kwietnia 2019 r. Raportowanie schematów podatkowych stało się realnym obowiązkiem, którego wiele firm sobie nie uświadamia. Jest to istotne, ponieważ każde niedopełnienie obowiązku bądź jego nieterminowa realizacja, stanowią faktyczne zagrożenie zastosowania względem tych podmiotów sankcji karnoskarbowych w kwotach sięgających do 21,6 mln zł” – podkreślono w materiale.

Zdaniem BCC, przepisy o MDR są niejednoznaczne, a szeroki zakres definicji schematu podatkowego może prowadzić do wniosku, że raportowaniu podlega wszystko, co może wpływać na obniżenie opodatkowania. Schematem podatkowym jest zdarzenie (jedno lub kilka), z którego wykonaniem wiąże się uzyskanie korzyści podatkowej, przy czym cel w postaci uzyskania korzyści podatkowej musi być jedynym lub zdecydowanym uzasadnieniem dla dokonania danej czynności. Z uwagi na niezwykle 2 szeroką definicję korzyści podatkowej, niemalże każde, racjonalne działanie podejmowane przez firmy czy osoby fizyczne, może stanowić schemat podatkowy. Korzyścią podatkową jest m.in. niepowstanie bądź też odsunięcie w czasie powstania zobowiązania podatkowego czy też obniżenie jego wysokości.

„Zakładając, że celem każdej firmy jest osiągnięcie zysku i racjonalnie działający przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą, by ten cel osiągnąć, jego decyzje będą ukierunkowane m.in. na zmniejszenie obciążeń fiskalnych. W tym celu, podatnik podejmuje szereg działań, których efektem jest ograniczenie lub uniknięcie powstania zobowiązania podatkowego, przy wykorzystaniu możliwych, zgodnych z obowiązującym prawem rozwiązań. Przykładami takich czynności może być wykorzystanie ulg, zwolnień, odliczeń, transakcji restrukturyzacyjnych, zróżnicowanych form prawnych prowadzenia działalności czy też metod amortyzacji” – czytamy także.

BCC uważa, że zastosowanie konkretnego instrumentu podatkowego będzie ukierunkowane na osiągnięcie korzyści podatkowej.

„Problem w tym, że przepisy MDR mają szerszy zakres stosowania niż np. przepisy dotyczące zwalczania unikania opodatkowania. Uzgodnienia kwalifikujące się, jako schematy podatkowe nie muszą spełniać kryterium „sztucznego sposobu działania” czy też zmierzać do obejścia prawa. Oznacza to, że uzgodnienia dokonywane w dominującej mierze z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie będą wyłączone z obowiązku raportowego. Przykładowo obowiązek przekazania informacji do Szefa KAS może powstać w związku ze zgodnym z celem ustawodawcy korzystaniem z ulg i preferencji np. ulgi badawczo-rozwojowej czy też zastosowaniem preferencyjnej 9% stawki CIT. Również co istotne, zdaniem Ministerstwa Finansów m.in. przejście na samozatrudnienie (lub umowę zlecenia), pomimo faktycznego wykonywania pracy w stosunku podporządkowania, jest przykładem schematu podatkowego, który powinien zostać zgłoszony do Szefa KAS” – czytamy także.

Promotorem może zostać każdy

BCC zwraca uwagę, że wbrew powszechnym opiniom obowiązek raportowy nie dotyczy wyłącznie firm doradczych, radców prawnych, doradców podatkowych. Promotorem może zostać każdy. Wystarczy, że udostępni schemat podatkowy do wykorzystania innemu podmiotowi.

„W objaśnieniach Szefa KAS czytamy, że obowiązek przekazywania informacji nie dotyczy tylko firm doradczych, ale również takich podmiotów, które z powodów regulacyjnych nie powinny świadczyć usług doradczych, lecz mimo to faktycznie je wykonują. Szef KAS podkreślił, że nie jest to obowiązek nałożony na określoną grupę zawodową, może dotyczyć również osób niewykonujących zawodu regulowanego np. księgowego, pracownika banku, dyrektora finansowego, dealera samochodowego. Zobowiązanym do raportowania (pomimo formalnego braku promotora) może być też spółka, która samodzielnie, wyłącznie przy udziale radcy prawnego, zatrudnionego na umowę o pracę, opracuje program motywacyjny dla pracowników oparty o pochodne instrumenty finansowe czy też przeprowadzi proces restrukturyzacyjny, polegający na przekształceniu spółki z o.o. w spółkę komandytową” – czytamy dalej.

Niezbędnym narzędziem jest procedura

W obliczu surowej odpowiedzialności z tytułu niewywiązywania się z obowiązków raportowych, niezbędnym narzędziem jest procedura. Z przepisów MDR wynika, iż procedurę wewnętrzną przeciwdziałającą niewywiązywaniu się z obowiązku przekazywania informacji powinny z dniem 1 stycznia 2019 r., posiadać podmioty będące promotorami, zatrudniające promotorów lub faktycznie wypłacające im wynagrodzenie, których przychody lub koszty, przekroczyły w roku poprzedzającym rok obrotowy równowartość 8 mln zł. Przepisy MDR przewidują wysoką karę za 3 niedopełnienie obowiązków związanych z wprowadzeniem procedury wewnętrznej, która może wynieść nawet 2 mln zł, podano także.

„Wbrew powszechnemu przekonaniu, procedurę określającą zasady identyfikacji uzgodnień wymagających raportowania oraz wytyczne, co do realizacji poszczególnych obowiązków, powinny posiadać (niezależnie od kryterium dochodowego) wszystkie podmioty, które potencjalnie mogą być zobowiązane do raportowania. Korzystający, wspomagający, również sankcjonowani są za brak lub nieterminowość realizacji obowiązków, tym samym powinni dołożyć wszelkich starań, by wewnątrz organizacji każdy z pracowników posiadał wiedzę z zakresu przepisów MDR. Tylko zapewnienie w ramach szeroko pojętej polityki compliance, zgodności działań biznesowych z przepisami MDR, może uchronić spółkę przed sankcjami przewidzianymi w Kodeksie karnym skarbowym” – podsumowano w materiale.