Bank i Klient: Etyka niepewności rynków

Jaka jest Pana definicja etyki w finansach?

– To bardzo bezpośrednie pytanie. Najłatwiej będzie odpowiedzieć na nie, niejako zaczynając od końca. Czyli od refleksji nad tym, dlaczego w ogóle coś robię – i wcale nie chodzi mi tu o produkty czy operacje finansowe, te bowiem są pożądane same w sobie. Otóż sądzę i staram się to przekazywać innym, że finanse są po to, aby służyć pomocą ekonomii – gospodarce, przemysłowi, budownictwu, rynkowi nieruchomości, czyli w zasadzie każdej sferze działalności gospodarczej. Definiowanie zatem w kilku słowach czegoś, co jest pożądane dla wszystkich obszarów działalności publicznej jest bardzo trudne. Choćby dlatego, że z etycznego punktu widzenia wszystko powinno pomagać wszystkiemu. W efekcie powstaje coś w rodzaju zamkniętego obiegu. I w ten właśnie sposób można przedstawić etykę w finansach. Oczywiście dotyczy ona tych wartości, które większość ludzi uważa za właściwe i które powszechnie są uznawane, przyjęte za normy i jako takie przestrzegane i szanowane przez ogół społeczeństwa.

Co Pana zdaniem powinno być stałą wartością i wyzwaniem etycznym w niestabilnej sytuacji zarówno na rynkach finansowych, jak i w ich otoczeniu?

– Uważam, że należy wrócić do podstaw. Moje poglądy kształtowały się, gdy funkcjonowałem w sektorze ubezpieczeń, a nie w bankowości. Pozornie to dwa odrębne rynki, jednak podstawy są w zasadzie takie same. Aktywa czy sam biznes są kreowane – zarówno w bankowości, jak i ubezpieczeniach – po to, aby obsługiwać ludzi i podmioty gospodarcze. To jest główne przesłanie obu sektorów. Oczywiście, nie należy zapominać o zarabianiu pieniędzy. Nie ma biznesu, jeśli nie istnieją źródła przychodu i zysku. Stąd ważna jest odpowiednia stopa zwrotu z kapitału, inwestycji czy operacji finansowych. Naturalnie, te sprawy są dla każdego oczywiste. Jednak, wracając do podstaw, ...