Zagranica: Przegląd wydarzeń – lipiec-sierpień 2017

Tymczasem włoski rząd od razu wpompował 17 mld euro w ratowanie dwóch instytucji finansowych: Banca Popolare di Vicenza i Banca Veneto. Stały się one co prawda własnością Intesa Sanpaolo, największej obecnie grupy bankowej we Włoszech, niemniej to rząd zapłacił Intesie za dokonanie tej transakcji: 5,2 mld euro w gotówce i 12 mld w gwarancjach państwowych na pokrycie ewentualnych strat, generowanych przez złe kredyty, udzielone przez obydwa uratowane spod topora banki. W dodatku cała operacja zyskała aprobatę Komisji Europejskiej. Włosi argumentowali, że jeśli państwo nie wkroczy, ucierpią mocno 2 miliony zwykłych obywateli, drobnych ciułaczy, mających wykupione obligacje obydwu upadających banków. Jak również 200 tys. drobnych firm, które miały w nich konta. A żaden inwestor nie miał ochoty za własne fundusze przejmować bankrutów. Włosi mają już doświadczenia sprzed dwóch lat, gdy na ratowanie czterech lokalnych banków złożyli się posiadacze obligacji. Sporo z nich straciło oszczędności, a jeden z nich emeryt, popełnił z tego powodu samobójstwo, co wywołało wstrząs w całym kraju. Sprawa zrobiła się mocno polityczna, ponieważ dużo Włochów w ostatnich latach kupowało obligacje bankowe, dające nominalnie większy zysk niż lokaty oszczędnościowe. Dlatego teraz władze w Rzymie próbowały uniknąć wstrząsów polityczno-społecznych i załatwiły w Brukseli zgodę na pomoc państwową.

Urzędnicy unijni bagatelizują sprawę i twierdzą, że obydwa banki nie odgrywały kluczowej roli w systemie finansowym i ich upadek nie wstrząsnąłby rynkami, dlatego można było wyjątkowo zrezygnować z procedur przewidzianych przez unię bankową i pozwolić Włochom załatwić sprawę „tradycyjną” metodą.

Brexitowa „haka peruperu”. „Haka peruperu” to tradycyjny taniec wojenny nowozelandzkich Maorysów. Zestaw groźnych min, okrzyków i agresywnych kroków ma odstraszać przeciwnika i pozbawiać go bojowego ducha. Swoistą polityczną hakę tańczą coraz aktywniej ...