Wydarzenia i Opinie | Felieton | Obiecanki cacanki, a komuś tam radość

Andrzej Lazarowicz

Profesor Leszek Kołakowski swój esej „O władzy” („Mini wykłady o maxi sprawach”) zaczął tak: „były brytyjski kanclerz, gdy go w telewizji zapytano, czy chciałby być premierem, powiedział z niejakim zdziwieniem: «przecież każdy chciałby być premierem». To mnie z kolei zdziwiło, ponieważ wcale nie sądzę, że każdy chciałby być premierem, jest mnóstwo ludzi, którzy bynajmniej o takiej posadzie nie marzą…”.

Zapewne ma rację, sam znam sporo ludzi, którzy o byciu premierem nie marzą. Co jednak wcale nie znaczy, że nie marzą o władzy i do niej nie dążą. Może dlatego, że – jak podaje „Encyklopedia PWN” w szerokim znaczeniu to „stosunek społeczny między dwiema jednostkami lub dwoma grupami społecznymi, polegający na tym, że jedna ze stron może w sposób trwały i uprawniony zmuszać stronę drugą do określonego postępowania i ma środki zapewniające kontrolę tego postępowania”. Podobnie określa ją „Encyklopedia zarządzania”, podając, iż jest to „możliwość kierowania określoną grupą osób i dysponowania zasobami wobec zajmowania nadrzędnej pozycji w organizacji lub grupie. Obejmuje prawo do dowodzenia, wpływając na innych poprzez kierunek swojego postępowania (tak zwana władza indywidualna) lub zdolność wpływania na innych bez patrzenia na to, czy jest to zgodne z ...