Wydarzenia i Opinie | Felieton | Broń ludzi słabych

Andrzej Lazarowicz

A choć Immanuel Kant (niemiecki filozof, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli oświecenia) w „Metafizyce moralności” ostro wypowiadał się przeciw obmowie, przecie, zdaje się, nikt go nie słuchał i nie słucha. A szkoda, bo choćby bliźnim przytrafiło się nawet coś „tak sensacyjnego, iż może to być sposobność do podniesienia własnego mniemania o sobie (jakoby było się od nich lepszym albo co najmniej tyle samo wartym) – należałoby nie  tylko wyrażać się o nich oględniej, ale czasami po prostu przemilczeć takie czy inne wady czy potknięcia, jakie przydarzyć się mogą każdemu”.

Cóż, jabłko niedaleko pada od jabłoni, kłamstwo jest dwa kroki od prawdy, a z obłudą po drodze ma obmowa. I to od wieków. Mowa o niej choćby, w spisanej przez nieznanego autora w piątym wieku przed naszą erą, „Księdze Przysłów”. Znajdziemy tam, w rozdziale 17, następujące słowa: „Nikczemnik zważa na wargi nieprawe, oszust słucha języka przewrotnych” (wers 4), czy – „Nie przystoi głupcowi mowa wytworna, tym mniej możnemu – warga kłamliwa” (wers 7). Zgoda, nie ma tam określenia „obmowa”, ale przecież według „Encyklopedii PWN” obmowa to „celowe przekazywanie o kimś niekorzystnych lub złośliwych informacji”. Takie przekazywanie nijak się ma do ósmego z kolei przykazania w Dekalogu, przypomnę je: Nie mów fałszywego ś...