Warto śmiać, cieszyć się, warto kochać
Wielkanoc to największe i najcudowniejsze ze świąt. Triumf życia nad śmiercią, owszem. Ale nade wszystko triumf miłości. Bo gdyby jej nie było u zarania, nie byłoby i Wielkiego Piątku, i Zmartwychwstania, i Odkupienia, i życia wiecznego. Nie byłoby też tego tajemniczego czegoś, co dwojgu zagubionych w labiryntach świata ludzi pozwala się odnaleźć i nie pozwala już się zgubić. - Kochać człowieka to pragnąć razem z nim się zestarzeć (Albert Camus).
Może i dziś jesteś w mrokach i samotności Wielkiego Piątku, nie zapominaj jednak, że za dwa dni nadejdzie poranek Zmartwychwstania. I nie przestawaj się uśmiechać, nawet jeśli jesteś smutny, ponieważ nigdy nie wiesz, kto może się zakochać w twoim uśmiechu (Gabriel García Márquez). A gdy już tak się stanie, nic nie będzie takie samo. – I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły (Ap 21, 1). Nieważne wtedy będzie co świat myśli i mówi o tobie. Bo być może dla świata jesteś tylko człowiekiem, ale dla niektórych ludzi jesteś całym światem (Gabriel García Márquez).
Oczywiście nie zabraknie tak zwanych trzeźwo myślących ludzi, którzy będą mówili, że to nieprawda, że tak się nie da, że dwoje to nie modne, że za mało, że to za trudne. Nie wierz im. Prawdziwa miłość nie wyczerpuje się nigdy. Im więcej dajesz, tym więcej ci jej zostanie (Antoine de Saint-Exupéry). Miej jedynie świadomość, że nie wystarczy pokochać… Trzeba jeszcze umieć wziąć tę miłość w ręce i przenieść ją przez życie (Konstanty Ildefons Gałczyński). Nie pozwól jednak, by to cię przerażało i powstrzymywało. Bo gdzie jest wielka miłość, tam też są cuda (Wilella Sibert Cather).
I tego wszystkim, nie tylko na Święta Wielkanocne, życzę…
