VII Kongres Bancassurance – dzień drugi

– Przyszliśmy z trzema przesłaniami – tym stwierdzeniem zaczął swe wystąpienie Andrzej Gałkowski. Zdaniem prelegenta, w procesie implementacji wymogów nadzorczych przydatne będą doświadczenia, jakie stały się udziałem sektora bankowego i domów maklerskich w związku z wdrażaniem MIFID 1 i MIFID 2. – Te wytyczne są analogiczne – powiedział Gałkowski. Przedstawiciel KPMG zalecał instytucjom finansowym odejście od minimalizmu we wdrażaniu wytycznych. – Uważamy, że dodatkową wartością dodaną wdrożenia jest osadzenie wytycznych w całym cyklu rozwoju produktu i procesie sprzedaży – podkreślił. I przypomniał, że przecież i w obecnym stanie prawnym instytucje ubezpieczeniowe dysponują zarówno procedurami zarządzania produktem, jak i badają jego adekwatność. Na te same aspekty zwrócił uwagę Piotr Kondratowicz. – Zmiany powinny być motywowane celami biznesowymi, a nie tylko dopasowaniem regulaminów do wytycznych – stwierdził przedstawiciel KPMG.

Andrzej Gałkowski, Partner i Piotr Kondratowicz, Senior Manager, KPMG

W jakim kierunku powinna zmierzać ewolucja postaw instytucji wdrażających i oferujących produkty ubezpieczeniowe? Piotr Kondratowicz wskazał, że obecnie odchodzi się od myślenia w kategoriach produktowych, kładąc nacisk w pierwszej kolejności na dostarczanie klientowi zestawu wartości (korzyści), którym odpowiada określony produkt. W takim modelu nie wystarczy jeden, choćby najbardziej kompetentny ekspert przygotowujący wzorce umowne – potrzebna jest grupa współpracujących ze sobą specjalistów, będących w stanie ogarnąć całokształt zagadnień związanych z przygotowywanym produktem. Konieczność określenia i podziału kompetencji odnosi się również do późniejszego zarządzania już wdrożonym produktem ubezpieczeniowym. – Żeby sprawnie zarządzać produktem trzeba powiedzieć kto za jakie procesy odpowiada – podkreślił Kondratowicz.

Jak dziś, po pół roku od wejścia w życie Rekomendacji U, polski nadzór ocenia postępy we wdrażaniu tego dokumentu przez banki? Kwestii tej poświęcona była prezentacja Jolanty Pielichaty z Departamentu Inspekcji Bankowych, Instytucji Płatniczych i Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych KNF. Prelegentka przypomniała, że od dnia opublikowania Rekomendacji U do chwili obecnej KNF wszczęła inspekcje w obszarze pokrywającym się z zakresem rekomendacji w dziewięciu polskich instytucjach finansowych, z czego jedynie w trzech bankach kontrole prowadzono po wejściu w życie zaleceń nadzoru. Które zalecenia i w jakim zakresie stanowią dla banków największe wyzwanie? Według ocen KNF, największe wyzwania wiązały się z wdrożeniem rekomendacji 6-8 oraz 16-18. Jeśli chodzi o zabezpieczenie banku przed ryzykiem z tytułu bancassurance (rekomendacja 6), niektóre banki miały nie identyfikować zarówno samych ryzyk, jak i sposobów zabezpieczenia się przed nimi. Dla przykładu, w procesie oceny efektywności rozpatrywania skarg klientów zażalenia związane z bancassurance nie były wyodrębniane. Wiele uwag regulatora dotyczyło kwestii ujętych w rekomendacji 8, czyli polityki rachunkowości – problem dla banków stanowiło chociażby przejście od jednorazowego rozliczania prowizji otrzymywanej z tytułu sprzedaży ubezpieczeń powiązanych z produktami kredytowymi w kierunku sukcesywnego ujmowania tych przychodów w czasie. Z danych przedstawionych przez KNF wynika, że jedynie w jednym z banków spełnione zostały wszystkie wymogi odnośnie zasad rachunkowości wskazane w rekomendacji. W tym obszarze KNF skierował do banków aż trzydzieści szczegółowych zaleceń. Regulator wskazał również na konieczność jednoznacznego określenia roli banków w procesie dystrybucji ubezpieczeń – tak, aby uniknąć potencjalnego konfliktu interesów.

Jolanta Pielichata z Departamentu Inspekcji Bankowych, Instytucji Płatniczych i Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych KNF

W ostatniej prezentacji przed przerwą przedstawiciel firmy Sollers Consulting, Tomasz Kotecki, przekonywał, że nowe uwarunkowania regulacyjne mogą stać się szansą dla kanału bancassurance. – Aby tak się stało, należy położyć nacisk na wzrost efektywności banku i ubezpieczyciela, tak aby biznes mógł optymalnie rozwijać w nowych relacjach – podkreślił prelegent. Jedną z takich szans może być wyższe zaufanie konsumentów do bankowców aniżeli do pośredników ubezpieczeniowych. Innym atutem banków jest dysponowanie ogromną ilością danych o kliencie, pozwalających na optymalne dopasowanie produktu ubezpieczeniowego do potrzeb konsumenta i zaoferowaniu tego produktu w odpowiednim czasie.

Tomasz Kotecki, Consultant, Sollers Consulting

Karol Jerzy Mórawski