Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Środa przynosi lekką poprawę nastrojów na rynkach finansowych. Rośnie apetyt na ryzyko. Uwidacznia się to przede wszystkim we wzrostach cen akcji i surowców, a także w spadku popytu na bezpieczne aktywa.
Wtorek na europejskich giełdach przyniósł, może nie tak spektakularne, jak mieliśmy okazję oglądać podczas poniedziałkowej sesji, ale wzrosty. Brytyjski FTSE 100 zyskał na koniec notowań 0,36%, francuski CAC40 wzrósł o 0,61%, a niemiecki DAX o 0,54%.
Nowe sondaże przed referendum w Wielkiej Brytanii dają nadzieje na to, że być może żadnego BREXIT-u nie będzie. To potwierdza wcześniejsze sygnały z weekendu. Stąd też rynki finansowe reagują spokojnie. Rano złoty pozostaje stabilny, funt jest nieco mocniejszy, a europejskie giełdy korygują wczorajsze wzrosty.
Na światowych giełdach w czwartek znów zapanowała nerwowość, a indeksy poddały się silnej presji podaży. Niemiecki DAX zakończył dzień stratą 0,59%, francuski CAC 40 spadł o 0,45%, a brytyjski FTSE 100 o 0,27%. Warszawski WIG 20 zakończył notowania poniżej poziomu otwarcia, tracąc 2,22%, a obroty na całym rynku wyniosły ponad 950 mln zł.
Takie mniej więcej emocje towarzyszą maklerom i inwestorom indywidualnym na europejskich parkietach od początku tygodnia. Nastroje były bardzo pesymistyczne, co przekładało się na spadki na rynkach Starego Kontynentu. Słabe zachowanie na giełdach azjatyckich – Japoński Nikkei zniżkował o 1,00%, a chiński indeks Hang Seng spadł o 0,61% – w szybkim tempie przełożyło się na zachowania inwestorów w Europie.
Surowce kontynuowały zdecydowany rajd; większość sektorów odnotowała zyski, z wyjątkiem metali przemysłowych. Pod koniec kolejnego pozytywnego tygodnia nastąpiła jednak realizacja zysków, wywierając presję na spadek cen.
Rynki odreagowały gwałtowny wzrost popytu na ryzykowne aktywa, co zahamowało deprecjację dolara, zwyżkę cen akcji i surowców, a także aprecjację walut emerging markets. Traktujemy te zmiany jako odreagowanie, a nie zakończenie tendencji. Z początkiem tygodnia nastroje ponownie się poprawią, a złoty zyska.
Notowania na europejskich giełdach w środę przebiegały według ułożonego w ostatnich dniach schematu. Zauważalny był wyraźny podział pomiędzy rynkami wschodzącymi, a już rozwiniętymi rynkami zachodniej Europy. Dla przykładu, niemiecki DAX zakończył dzień, notując stratę sięgającą 0,69%, podobnie było we Francji, gdzie indeks CAC 40 stracił 0,61%.
Polska waluta świetnie radzi sobie w warunkach obniżonych oczekiwań na podwyżki stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych oraz poprawionego klimatu wokół newralgicznych kwestii z rodzimego podwórka. Nadal kwotowany jest z dyskontem wobec kluczowych odpowiedników. Będzie dalej zyskiwał.
Kolor zielony dominował we wtorek na europejskich parkietach. Praktycznie od samego początku notowań inicjatywę przejęli kupujący akcje. Popyt wspierały w dużej mierze publikowane dane makroekonomiczne. Poznaliśmy między innymi finalny odczyt PKB liczonego dla całej strefy euro, który w pierwszym kwartale wzrósł o 0,6% w odniesieniu kwartał do kwartału (prognoza 0,5%) i 1,7% w odniesieniu rok do roku.
Ceny surowców w dalszym ciągu idą w górę, a indeks towarowy Bloomberg osiągnął siedmiomiesięczne maksimum. W ujęciu technicznym na indeksie tym, prezentującym wyniki 22 głównych surowców w proporcjonalnym podziale na trzy sektory: energii, metali i produkcji rolnej, ponownie zapanowała hossa. Nastąpiło to po wzroście o ponad 20% z poziomu siedemnastoletnich minimów odnotowanych w styczniu tego roku.
Już niemal 90% urosła cena ropy od dołków z lutego tego roku. Pomaga w tym spadająca liczba odwiertów w Stanach Zjednoczonych i przejściowe problemy z wydobyciem w Kanadzie, Libii czy Nigerii, a jeszcze wcześniej w Kuwejcie. Do tego dochodzą bardziej optymistyczne prognozy IEA, czy pro-wzrostowe komentarze banku Goldman Sachs.
Dla surowców był to mieszany tydzień: zyski w sektorze energetycznym i rolnym niemal zrównoważyły straty w sektorze metali szlachetnych i przemysłowych. W ogólnym ujęciu w ciągu ostatnich trzech tygodni ceny w tym sektorze plasowały się w granicach przedziału; coraz mniej można liczyć na powtórkę znacznych zysków odnotowanych w ciągu pierwszych czterech miesięcy 2016 r.
Niedzielne rozmowy czołowych producentów ropy naftowej zakończyły się fiaskiem. Nie zamrożono poziomu wydobycia przez co bieżący tydzień rozpoczął się od spadku ceny ropy. Ta jednak szybko wróciła do zeszłotygodniowych poziomów a później wzbiła się jeszcze wyżej z powodu informacji o znaczącym spadku wydobycia ropy w Stanach Zjednoczonych.
Wydanie archiwalne dostępne jedynie w wersji podglądu pliku PDF.
Brak porozumienia w sprawie ograniczenia produkcji ropy naftowej osłabia ceny surowca, giełdy w Azji i źle wróży nastrojom dla emerging markets i ryzykownych aktywów na początku tygodnia. Złoty lekko straci na wartości. W dalszej części tygodnia w centrum uwagi posiedzenie Europejskiego Banku Centralnego.
Bieżący tydzień na rynku walutowym rozpoczynamy w okolnicach zamknięcia ubiegłego, po tym jak piątkowa sesja nie zmieliła istotnie obrazu rynku walutowego, kiedy to eurozłoty nadal oscylował wokół tygodniowego maksimum przy 4,30-4,28 zaś eurodolar po nieudanym teście wsparcia na 1,125 jeszcze podczas sesji europejskiej ruszył w kierunku oporu na 1,13 bez większego problemu przebijając go.
Na szczycie w Doha nie doszło do porozumienia. Główną przyczyną porażki wydają się naciski Arabii Saudyjskiej na uwzględnienie Iranu w planach zamrożenia produkcji. Kolejny raz okazało się, że OPEC składa obietnice bez pokrycia; ich realizację uniemożliwiły względy polityczne. Producenci zapowiedzieli właśnie okres „konsultacji” (tj. dalszej gry na czas, by zrównoważyć sytuację na rynku), który ma trwać do czerwca.
Za nami jeden ze spokojniejszych i bardziej przewidywalnych tygodni handlu na rynku złota. Kolejny wzrost ceny w okolice 1260 USD za uncję na nowo rozbudził apetyty bulionowych inwestorów, lecz poprawiające się dane z największych gospodarek świata sprawiły, że handel w drugiej części tygodnia zdominowali sprzedający. Przewaga strony popytowej nie mogła pozostać bez wyraźnego wpływu na cenę kruszcu. Na zamknięciu piątkowej sesji inwestorzy wyceniali złoto na ok. 1236 USD za uncję.
Odbicie cen ropy naftowej nie znalazło jeszcze odzwierciedlenia w wynikach inflacji w USA. Nadal nie ma presji na wzrost cen. Fed może czekać z podwyżkami. Dziś ważny odczyt produkcji przemysłowej. Doniesienia z Chin bez niespodzianki. Gospodarka jest na stabilnej ścieżce spowolnienia. PLN utrzymuje wartość dzięki dobrym nastrojom na globalnych rynkach. Przed końcem miesiąca jeszcze lekko straci.
Być może mylimy się sądząc, że osiągnięcie porozumienia na szczycie w Doha 17 kwietnia jest sprawą wyjątkowo pilną. Wynik tego spotkania nie ma znaczenia: cena baryłki ropy nie powróci natychmiast do wcześniejszego poziomu umożliwiającego zbilansowanie finansów publicznych większości krajów produkujących ropę. Mimo iż w połowie 2014 r. cena baryłki znacznie spadła, w ujęciu ogólnym pozostaje powyżej średniej ceny długoterminowej. Od 1861 r. do dziś średnia bieżąca cena baryłki ropy wynosi około 33,90 USD. Analiza historyczna pozwala nam wyciągnąć wniosek, że anomalią nie jest obecny okres, a raczej lata 2011-2014. Od czasu pierwszej rewolucji przemysłowej zyski z ropy jeszcze nigdy nie miały wartości stałej.
Na rynku ropy naftowej od wielu miesięcy toczy się zaciekła batalia o zdobycie jak największego udziału. Producenci zrzeszeni w grupie OPEC cechują się najniższymi kosztami wydobycia, które są wykorzystywane jako najpotężniejsza broń w walce o udział w rynku. Na drugim biegunie znajdują się pozostali producenci – Stany Zjednoczone czy Rosja – których koszty wydobycia są znacznie wyższe, zatem obserwowane niskie ceny ropy naftowej mają zdecydowanie negatywny wpływ na kondycję sektora wydobywczego w tych państwach.
Włochy tworzą fundusz wsparcia dla instytucji finansowych. W Grecji trwa ocena pakietu reform. W Polsce wciąż deflacja, już niemal 1%. Na rynku znów pojawiły się opcje walutowe, 2008 rok nie nauczył nas wiele.
Złoto, przez wielu postrzegane jako „bezpieczna przystań” dla kapitału, ponownie cieszy się popytem w związku z obawami o kondycję światowej gospodarki i zdolność banków centralnych do stymulowania odbicia. Przedsiębiorstwa wydobywcze korzystają na rosnących cenach złota po kilku latach redukowania kosztów i korygowania planów wydobycia pod kątem niższych cen. W lutym cena złota poszła w górę o 10,8% (notując największy miesięczny wzrost od czterech lat), a od początku roku wzrosła o 17,2%.
Po piątkowych, niewielkich zmianach notowań widocznych zarówno na rynku eurodolara, jak i eurozłotego dzisiaj od rana kurs EURUSD notowany jest w okolicach 1,145 zaś EURPLN nadal znajduje się lekko poniżej 4,30. Pod koniec zeszłego tygodnia niskiej zmienności sprzyjał pozbawiony istotnych publikacji i wydarzeń kalendarz makroekonomiczny.
Koniec tygodnia przyniósł nam odreagowanie na rynkach światowych. Praktycznie wszystkie indeksy zyskiwały na wartości od rana, jednak „jedna jaskółka wiosny nie czyni”. Dlaczego? Już wyjaśniamy. Otóż niemiecki DAX zakończył dzień wzrostem 0,96%, ale w perspektywie tygodnia stracił 1,76%. Podobnie francuski CAC 40, mimo wzrostu w piątek 1,23%, w skali tygodnia spadek sięgnął 0,44%. Obraz warszawskiego indeksu skupiającego największe spółki przedstawia się już znacznie lepiej. Indeks, mimo straty w ostatnim tygodniu 2,73% (piątek wzrost o 0,75%), od początku roku wzrósł już blisko o 20%. Pozostałe rynki Starego Kontynentu (zwłaszcza te rozwinięte) od początku 2016 roku wciąż notują straty.
Wczorajsza sesja na giełdach światowych wpisuje się w trend, jaki widoczny jest mniej więcej od końca ubiegłego tygodnia, czyli z przewagą podaży. Większość indeksów Starego Kontynentu traciła na wartości, a wtórowały temu spadające ceny ropy naftowej i umacniający się dolar, który „nota bene” szkodził surowcom. Niemiecki DAX spadł na koniec dnia o 0,98%, francuski CAC40 stracił 0,90%, a brytyjski FTSE100 0,40%. Warszawski WIG 20 uchronił się przed większą stratą jedynie dzięki fixingowi w końcówce notowań i w rezultacie zakończył dzień powyżej psychologicznego poziomu 1900 pkt., tracąc przy tym 0,75%.
Rada postanowiła utrzymać stopy procentowe NBP na niezmienionym poziomie:
Słowa Rezerwy Federalnej są ważne, nawet jeżeli padły przed miesiącem. Inwestorzy będą dzisiaj uważnie studiowali raport z ostatniego posiedzenia FOMC nie z tyle z czystej ciekawości, co z obowiązku – zawsze może się trafić jakaś perełka, która umknęła w komunikacie czy w konferencji Janet Yellen. Interesujący jest zwłaszcza podział sił na zwolenników i przeciwników podwyżek stóp, a nigdzie lepiej tego nie widać niż w minutes.
Prognoza Saxo na II kwartał: protesty przeciwko establishmentowi i wzrost zmienności w efekcie naruszenia umowy społecznej.
Największym wyzwaniem dla rynków finansowych w II kwartale 2016 r. jest wzrost ryzyka społeczno-politycznego.