Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Rząd podjął uchwałę przyjmującą długo oczekiwaną Strategię Rozwoju Rynku Kapitałowego. Patrząc na kondycję polskiego rynku i giełdy, jest ona potrzebna bardziej niż kiedykolwiek w historii. To jednak dopiero początek drogi do poprawy sytuacji.
W ostatnich dniach doszło do dość kuriozalnej sytuacji, polegającej na tym, że rentowność dziesięcioletnich obligacji skarbowych Grecji (2,004 proc.) i Polski (2,044 proc.) jest niższa niż analogicznych papierów amerykańskich (2,046 proc.). To oznacza, że Grecja i Polska mogą na światowym rynku długu pozyskiwać finansowanie taniej, niż największa i formalnie charakteryzująca się najwyższą wiarygodnością kredytową oraz dysponująca najsilniejszą walutą „wielka Ameryka” Donalda Trumpa.
Gospodarstwom domowym szybko przybywa oszczędności, jednak nie idzie za tym zwiększona chęć do inwestowania. Pieniędzmi dysponują bardzo konserwatywnie, preferując bezpieczeństwo i łatwy dostęp do gotówki, zdecydowanie unikając sposobów nieco bardziej ryzykownych, choć dających szansę na większy zysk.
CDM Pekao i DM Banku Handlowego, dwa najstarsze i do niedawna wiodące domy maklerskie kończą działalność w dotychczasowej formie. Wcześniej decyzje o włączeniu domów maklerskich w bankowe struktury podjęły inne duże instytucje finansowe, czyli BZ WBK, ING i mBank. Te zmiany wiążą się zarówno z nadziejami, jak i zagrożeniami dla naszego rynku kapitałowego.
Po prawie dwóch latach spadku wartości terminowych lokat bankowych, od grudnia ubiegłego roku zainteresowanie nimi nieznacznie wzrosło. Prawdopodobnie to zjawisko jedynie przejściowe, wynikające z niższej inflacji i chwilowego podwyższenia oprocentowania przez kilka banków.
Po styczniowym osłabieniu, w lutym produkcja budowlana wyraźnie poszła w górę. Dynamika sprzedaży detalicznej wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie, potwierdzając siłę konsumentów.
Według wstępnych danych GUS, w lutym produkcja przemysłowa była wyższa niż rok wcześniej o 6,9 proc. To wynik wyraźnie lepszy niż oczekiwano, choć nieco słabszy od zanotowanego w lutym ubiegłego roku.
Luty przyniósł kontynuację dotychczasowych tendencji na rynku pracy, czyli umiarkowany wzrost zatrudnienia w firmach i wysoką dynamikę wzrostu wynagrodzeń.
Według ostatecznych wyliczeń, inflacja wyniosła w lutym 1,2 proc., a więc okazała się nieco wyższa niż spodziewali się analitycy. Dodatkowo GUS zrewidował z 0,9 do 0,7 proc. wynik za styczeń, co było efektem zmian struktury koszyka dóbr i usług, składających się na wskaźnik inflacji.
Najnowsze badania koniunktury w przemyśle przynoszą niekorzystne wskazania. W lutym indeks PMI nieoczekiwanie obniżył swoją wartość, a większość jego składowych sygnalizuje pogarszanie się sytuacji.
Po pięciu kwartałach utrzymywania się powyżej 5 proc., dynamika polskiej gospodarki uległa w ostatnich miesiącach ubiegłego roku niewielkiemu spowolnieniu. Tendencja ta będzie kontynuowana w tym roku, choć jej nasilenie jest sporą niewiadomą.
Wbrew pesymistycznym oczekiwaniom, w styczniu produkcja przemysłowa zwiększyła się o 6,1 proc., co pokazuje, że nasz przemysł wciąż radzi sobie bardzo dobrze, na tle spowolnienia w gospodarkach europejskich.
Choć w styczniu średnie wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw wzrosło w porównaniu do stycznia 2018 r. o 7,5 proc., to jego poziom wyniósł 4931,8 zł, a więc był niższy o 6,5 proc. niż grudniowe 5274,95 zł. Nieznacznie wyższa niż w grudniu była za to sięgająca 2,9 proc. dynamika zatrudnienia.
Po trzech latach nadwyżki polskiego eksportu nad importem, ubiegły rok przyniósł odwrócenie tej korzystnej tendencji. W handlu zagranicznym odnotowaliśmy deficyt największy od sześciu lat.
W styczniu indeks nastrojów managerów polskiego przemysłu wzrósł z 47,6 do 48,2 punktu, jednak niewielkie to pocieszenie. Wciąż pozostaje poniżej krytycznego poziomu, a jego wskazania nie są optymistyczne.
W grudniu Polacy robili raczej skromne zakupy. Sprzedaż detaliczna była wyższa niż rok wcześniej jedynie o 4,7 proc. To wynik najsłabszy od kwietnia 2018 r.
Grudniowe dane o produkcji przemysłowej i budowlano-montażowej okazały się rozczarowujące, wskazując na spowolnienie. Jednocześnie utrzymała się dość wysoka dynamika płac.
W grudniu inflacja wyniosła 1,1 proc., to wynik zgodny z oczekiwaniami ekonomistów i jednocześnie najniższy od grudnia 2016 r. Tempo wzrostu cen w obecnym roku stanowi jedną z większych niewiadomych.
Po listopadowym spadku PMI z 50,4 do 49,5 puntu, czyli do poziomu najniższego od września 2014 r., czyli od ponad czterech lat, grudzień przyniósł nasilenie się negatywnej tendencji.
Rok 2019 bez wątpienia będzie okresem globalnego spowolnienia wzrostu gospodarczego. Nie powinno ono być jednak zbyt głębokie, pod warunkiem, że nie dojdzie do eskalacji napięć i konfliktów geopolitycznych. Czynnikiem ryzyka, głównie dla rynków finansowych, może być polityka banków centralnych, przede wszystkim Fed. Inwestorzy nie powinni oczekiwać wysokich zysków i bardziej koncentrować się na ochronie kapitału.
Według danych GUS, w listopadzie średnie wynagrodzenie brutto w sektorze przedsiębiorstw wyniosło 4966,6 zł, co oznacza wzrost o 7,7 proc. w porównaniu do listopada ubiegłego roku. To dynamika wyższa niż się spodziewano, bowiem ekonomiści przewidywali, że płace wzrosną o 7,2 proc.
Ostateczne dane GUS dotyczące inflacji okazały się nieco gorsze, niż wskazywano we wstępnym szacunku. Wyniosła ona w listopadzie 1,3 proc. Wiele wskazuje na to, że ceny nie wzrosną za bardzo także w grudniu, więc konsumenci skorzystają przed Świętami z inflacyjnego prezentu, tym bardziej że ta swego rodzaju promocja może niedługo się skończyć.
Wszystko wskazuje na to, że w tegoroczne święta pobijemy rekord wydatków konsumpcyjnych. Sprzyja temu doskonała sytuacja na rynku pracy, dynamiczny wzrost płac oraz niska inflacja. Humory mogą jednak psuć drogie paliwa oraz niektóre produkty żywnościowe.
Wyraźnie niższe niż się spodziewano okazały się wrześniowe dane o produkcji przemysłowej i budowlano-montażowej. Wszystko wskazuje więc na to, że polska gospodarka szczyt koniunktury ma już za sobą i należy oczekiwać spowolnienia tempa jej wzrostu.
We wrześniu wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych wzrósł o 1,9 proc., a więc tylko minimalnie mniej niż miesiąc wcześniej. Mocniej niż poprzednio drożała żywność, nadal mocno rosną ceny paliwa.
Coraz szybciej rośnie zadłużenie Polaków z tytułu kredytów konsumpcyjnych. W sierpniu jego dynamika sięgnęła 10 proc. i była najwyższa od prawie ośmiu lat. NBP nie widzi powodów do niepokoju, ale ostrożność jest wskazana. Dobra koniunktura nie będzie trwała wiecznie.
Wskaźnik koniunktury w przemyśle obrazujący nastroje managerów oraz z wyprzedzeniem sygnalizujący zmiany koniunktury, spadł we wrześniu do 50,4 punktu, czyli do poziomu bliskiego stagnacji.
W ciągu pierwszych ośmiu miesięcy oszczędzający przeznaczyli na zakup obligacji skarbowych prawie 8 mld zł, o ponad miliard złotych więcej niż w całym 2017 r. Największym powodzeniem cieszą się papiery o trzymiesięcznym terminie wykupu.
Firmy nadal tworzą sporo nowych miejsc pracy, ale wciąż mają kłopoty z ich obsadzeniem. Problem ten nasila się już kolejny kwartał z rzędu i może stanowić barierę dla wzrostu inwestycji.
Sierpień przyniósł dalsze wyraźne pogorszenie się nastrojów przedsiębiorców. Wskaźnik PMI dla polskiego przemysłu wciąż sygnalizuje dobrą sytuację, ale od początku roku osiąga coraz niższe wartości, sugerując wolniejsze tempo wzrostu produkcji. Produkcja jednak nie zwalnia.