PKO Bank Polski / PKO BP

Dzień rozpoczął się wczoraj dla rynku spokojnie. Rynek obligacji czekał na „dodatkowe impulsy”. Dość neutralne było w trakcie sesji zachowanie złotego, choć polskie stopy i waluta załapały się na wolę optymizmu wynikającą z komunikacji Fed i danych makroekonomicznych. Niestety polski rynek akcji z kolei poszedł „bocznym torem” w stosunku do trasy, którą podążały wczoraj indeksy „reszty świata”, indeksy powędrowały w dół – rynek z ograniczonym optymizmem podszedł do inwestycji w Opolu, materializując to w istotnej przecenie akcji spółki PGE.

Wpływ opublikowanych rekomendacji rządowych w sprawie OFE nie miał wpływu na kwotowania rynkowe. Materiały naszego banku szczegółowo przedstawiają scenariusze dopuszczalnych przez rząd rozwiązań w OFE. Pozostaniemy absolutnie z dala krwawiących tytułów, które mrożą krew w żyłach, a skupiać się będziemy stopniowo na podstawowych czynnikach ryzyka, które mogłyby wynikać ze zmniejszenia puli rąk trzymających polski dług w swoich rękach.

Wczorajsza sesja na rynku była dużo spokojniejsza niż poprzednie. Rynek stopy zyskiwał podczas pierwszej połowy wtorkowej sesji na fali gołębich komentarzy „przyszłych” głosujących członków FOMC. Popołudniowe dane z amerykańskiej gospodarki potwierdziły, że ożywienie w USA trwa i utrzymuje się w mocy stanowisko prezesa Fed o nadchodzącym ograniczaniu stymulacji ilościowej gospodarki USA. Zamówienia na dobra trwałego użytku wzrosły w maju o 3,6% m/m wobec prognozy na poziomie 3,0% (głównie ze względu na odbicie w jednej z najbardziej zmiennych kategorii, czyli zamówieniach w sektorze lotniczym), sugerując dość dobry start II kwartału w amerykańskiej gospodarce. Ale na co warto zwrócić uwagę, to wzrost indeksu Conference Board do poziomu 81,4 pkt w czerwcu wobec oczekiwanego 75,2 pkt.

A we wtorek na czerwone niebo nadlatują gołębie i osładzają gorycz „normalizacji”.
Najważniejszy impuls rynkowy nadszedł tej nocy z Fed. Niegłosujący obecnie, ale z prawem głosu w przyszłości członkowie FOMC N.Kocherlakota oraz R.Fisher zdecydowali się skomentować tak ostatnią decyzję FOMC jak i reakcję rynku na mapę drogową Fed w strategii „taperingu” polityki ilościowej. Znamienne jest to, że obaj Ci członkowie nie byli, delikatnie mówiąc, zwolennikami wzmacniania siły oddziaływania Fed za pomocą stymulusu ilościowego jeszcze w 2011 roku. Co prawda, R.Fisher twardo stał po stronie normalizacji polityki monetarnej Fed wspierając „taperingu”, ale w jego ocenie reakcja rynku w poprzednim tygodniu była przesadzona.

Po okresie podwyższonych emocji w nowy tydzień weszliśmy bardzo spokojnie z kursami walut z piątkowego zamknięcia. Poniedziałek pozbawiony był publikacji makroekonomicznych ważnych w punktu widzenia Fed, stąd zapewne ta niewielka zaobserwowana zmienność. Przed południem poznaliśmy jedynie dane dotyczące niemieckiej gospodarki.

Ostatni tydzień zarówno miesiąca, jak i kwartału rozpoczynamy z notowaniami euro w okolicach 1,31 USD i 4,35 PLN. Nic się zatem nie zmieniło, rynki wciąż z niepokojem podchodzą do zapowiedzianego w zeszłym tygodniu prawdopodobnego planu zakończenia przez Fed programu skupu aktywów. Dolar nadal więc umacnia swoją pozycję, najsilniej tracą zaś aktywa rynków wschodzących, najbardziej wrażliwe na koniec dopływu taniego pieniądza zza Oceanu. Prezes B.Bernanke moment ograniczania QE uzależnił jednak od realizacji prognoz, w naszej ocenie dość ambitnych.

Wyprzedaż, która objęła również polskie aktywa finansowe, jest wynikiem globalnego dostosowania i wyrzucania z pozycji inwestycyjnej wszelkich niepewności. Im więcej impulsów pro wzrostowych z głównych gospodarek, tym więcej szans na „ostatecznie” przeniesienie pozycji inwestycyjnej do sektora akcji. Po „czarnym piątku” (w świetle ostatnich dostosowań wciąż trudno jest z całą pewnością stwierdzić, że są już one całkowicie za nami) wiemy już, że polski sektor reaguje na światowe ruchy tradycyjnie jak rynek wschodzący, a ogólna sytuacja na świecie wciąż stawia pod presją globalny rynek obligacji.

Poziomy na koniec tygodnia mówią więcej niż słowa. Po okresie „drożyzny” na polskiej krzywej i dyskontowania długoterminowych stóp procentowych na świecie na ultra niskich poziomach. weszliśmy w rozdział zwany „normalizacją”… choć obecnie ta „normalizacja” stoi w cieniu silnej globalnej awersji do ryzyka…

Tydzień temu japoński jen, a teraz walutą na którą zawrócona była uwaga całego świata finansów stał się amerykański dolar. Za sprawą nieoczekiwanego, jastrzębiego tonu wypowiedzi prezesa Fed na rynki padł blady strach. Wystarczyło, że B.Bernanke wypowiedział jedno zdanie:

Szok, którego doświadczył bez wątpienia rynek finansowy, miał swoje podstawowe podłoże w wycofania się z gry na utrzymanie super niskich kosztów finansowania na świecie. Rozwój sytuacji gospodarczej na świecie wciąż pozostawia wiele do życzenia, stąd optymizm B.Bernanke i załogi FOMC budzi wątpliwości w zakresie wytrzymałości amerykańskiej gospodarki na brak sygnałów ożywienia na rynkach zewnętrznych.

Po zaskakująco jastrzębim tonie wypowiedzi szefa Fed B.Bernanke po zakończonym w środę posiedzeniu FOMC rynki od pierwszych godzin wczorajszej sesji wciąż dostosowywały się do czekającej je nowej rzeczywistości, a zmiany jakie na nich zachodziły były bolesne. Inwestorzy zaczęli natychmiast wycofywać pieniądze z rynków wschodzących (ale nie tylko), a skutki ich działań odczuwalne były na rynkach akcji, papierów dłużnych i walutowych.

Zgodnie z oczekiwaniami środowa sesja europejska nie dostarczyła żadnych wrażeń. Rynek finansowy koncentrował się przede wszystkim na wieczornym komunikacie FOMC i późniejszej konferencji prezesa B.Bernanke. Potencjał do zmian dodatkowo ograniczał brak publikacji istotnych danych makroekonomicznych.

To raczej nie będzie czarny czwartek, ale bardzo prawdopodobnie dominować będą odcienie czerwieni, które wskazują na spadki cen szerokiej gamy aktywów.

Dzisiejszy dzień będzie się dłużył i nużył, więc tym, którzy mogą skorzystać ze słonecznej pogody  i ładować akumulatory przed „wieczorną imprezą” serdecznie to polecamy. Noc może być bowiem krótka i pełna emocji, nawet jeżeli wszystko (bądź prawie wszystko) zostało już przed dzisiejszym spotkaniem FOMC powiedziane, a rynek starał się znaleźć bezpieczny punkt pomiędzy faktem, że „tapering” (ograniczenie QE) kiedyś nastąpi, a tym że  skazy na gospodarce USA (i brak realnych zagrożeń proinflacyjnych) istotnie zmniejszają ryzyko szybkiej zmiany w polityce Fed.

Tak jak można było się tego spodziewać, poniedziałkowa sesja nie wniosła nic nowego do obrazu rynku głównej pary walutowej. Kurs EUR/USD dalej piął się lekko w górę, docierając pod koniec sesji amerykańskie w okolice 1,338.

Tak jak można było się tego spodziewać, poniedziałkowa sesja nie wniosła nic nowego do obrazu rynku głównej pary walutowej. Kurs EUR/USD dalej piął się lekko w górę, docierając pod koniec sesji amerykańskie w okolice 1,338. Niewiele działo się też na większości innych par walutowych. W Azji jen w stosunku do głównych walut
lekko potaniał wobec piątkowego zamknięciem tracąc około 1,2%. Notowania USD/JPY wzrosły do ponad 95,0 zaś EUR/JPY zbliżyły się do 127,0. Z kolei australijski dolar po chwilowym odreagowaniu wciąż zmaga się ze wsparciem na 0,95. Wyraźnie więc widać, że zmiany na światowym rynku walutowym były wczoraj niewielkie i to
pomimo kilku ważnych publikacji makroekonomicznych, jakie poznali inwestorzy.

Zaczęło się! Spotkanie FOMC, które może zmienić oblicze rynku finansowego i przetestować zasadność ostatnich ruchów na globalnym rynku, rozpoczyna się dzisiaj i stawia w tle (niemalże) wszystkie inne napływające z gospodarki światowej informacje. Chodzi tu de facto o dwa ostatnie ruchy: pierwszy – majowo/czerwcowy, który przecenił aktywa podwyższonego ryzyka (w tym obligacje krajów wschodzących), i drugi (z ostatniego tygodnia), który był odreagowaniem tego pierwszego.

Weekend na rynku walutowym od USA po Azję i Europę upłynął spokojnie. W rezultacie kurs EUR/USD w poniedziałek od rana oscyluje w okolicach 1,33. Przed spadkiem poniżej tego wsparcia wybroniła euro piątkowa publikacja słabszego od oczekiwań czerwcowego wskaźnika nastrojów w USA. Według wstępnych danych indeks
Uniwersytetu Michigan obniżył się w bieżącym miesiącu do 82,7 pkt z 84,5 pkt miesiąc wcześniej. W Azji para USD/JPY odbiła się od wsparcia na 93,9 i dzisiaj od rana zmaga się z poziomem 95,0.

Ruch przygotowujący rynek finansowy na posiedzenie FOMC w środę, skonsumował niemal połowę osłabienia polskiego długu, które obserwowaliśmy od majowych dołków do końca pierwszej dekady czerwca. DS1023, który jeszcze w środę testował poziom, 4,04% skończył piątkową sesję poniżej 3,70%. Jest to efekt zmiany oczekiwań
dotyczących polityki Fed w najbliższych tygodniach a nawet miesiącach. Skrajny ruch czyszczący globalny rynek obligacji (choć nie tylko) z wpływu taniego pieniądza spotkał się z ideą racjonalizującą oczekiwania dotyczące tzw.taperingu (ograniczenia) polityki poluzowania ilościowego (QE) przez Rezerwę Federalną. Doprowadziło to również do przybliżenia EUR/PLN do strefy 4,20 (choć atak piątkowy nie został zakończony sukcesem) wpisując się w scenariusz umocnienia również na krótszym końcu polskich krzywych.