Komentarze ekspertów CZYTAJ WIĘCEJ
Fed w cieniu Brexitu
Środa należy oczywiście do FOMC, choć o żadnych podwyżkach stóp dzisiaj nie może być mowy. W obecnej sytuacji liczą się jednak bardziej słowa niż czyny. Rezerwa Federalna będzie musiała wykonać kilka spektakularnych gestów, by przekonać rynek, że podwyżki stóp są możliwe, i to jeszcze w tym roku. Nie powinno być to takie trudne, bo rynek powoli dojrzewa do myśli, że fatalne dane z rynku pracy wcale nie musiały być początkiem dramatycznej tendencji. Pierwszy akt pozytywnej dla dolara retoryki powinien zostać odegrany wieczorem.
James Bullard z Fed St. Louis zwykle mówi krótko i konkretnie, co oczywiście podoba się inwestorom. Miewa też gorsze dni, kiedy odpływa w regiony charakterystyczne dla centralnych bankierów, ale na szczęście nie zdarza się mu to zbyt często. Ostatnio był w Pekinie, gdzie o podwyżkach stóp mówił mało wyraziście, za to o Brexit powiedział dość niespodziewanie, że nawet wyjście Wielkiej Brytanii z UE – co wydaje się mu mało prawdopodobne – nie wywoła tragedii, następnego dnia nic wielkiego się nic nie wydarzy, a negocjacje w sprawie dalszego statusu Londynu będą odbywały się „bardzo powoli”.
Dolar amerykański zyskuje na wartości po opublikowaniu protokołu z ostatniego posiedzenia FOMC, z którego wynika, że Fed rozważa nawet dwie podwyżki stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych. Po drugiej stronie znajduje się polski złoty, który rozpoczyna tydzień ponownym osłabieniem do głównych walut.
Po piątkowych, niewielkich zmianach notowań widocznych zarówno na rynku eurodolara, jak i eurozłotego dzisiaj od rana kurs EURUSD notowany jest w okolicach 1,145 zaś EURPLN nadal znajduje się lekko poniżej 4,30. Pod koniec zeszłego tygodnia niskiej zmienności sprzyjał pozbawiony istotnych publikacji i wydarzeń kalendarz makroekonomiczny.
Czwartkowa sesja na rynku głównie pary walutowej rozpoczęła się gwałtowną przeceną dolara, kurs EURUSD wzrósł do ponad 1,145. Najprawdopodobniej była to reakcja Europy na publikację protokołu z marcowego posiedzenia FOMC, która miała miejsce dzień wcześniej, w późnych godzinach wieczornych. Minutes pokazały bowiem, że w kwietniu (i najprawdopodobniej do czerwca) Rezerwa Federalna wstrzyma się z podwyżką stóp procentowych.
Karol Ciuk z Biura Doradztwa Inwestycyjnego Citi Handlowy analizuje nakreślony przez globalny bank centralny, czyli FED kierunek prowadzonej polityki pieniężnej.
Oceniamy, że rynek zbyt nisko wycenia obecnie ścieżkę podnoszenia stóp procentowych przez Fed. Rodzi to ryzyko wzmożonej zmienności i gwałtownego odwrócenia dotychczasowych tendencji, kiedy inwestorzy będą musieli skonfrontować się z rzeczywistością wyższego oprocentowania. Okolice połowy roku to nadal dobry termin na wzrost stóp w USA do przedziału 0,5-0,75 proc.
Rozpoczynający się tydzień należeć będzie do FED i jego decyzji w kwestii stóp procentowych. Uwagę inwestorów zwrócić powinna relatywna siła rodzimej waluty.
Agencje ratingowe zagięły na Polskę parol. Obniżenie ratingu przez Standard & Poor’s do poziomu BBB+ (taką samą ocenę ma aktualnie Hiszpania, Oman czy Peru), wywołało reakcję łańcuchową. We wtorek (26.01) agencja Moody’s podniosła prognozę deficytu sektora polskich finansów publicznych do 3,1% PKB.
Wtorkowa sesja europejska przyniosła dalsze osłabienie naszej waluty pomimo publikacji dobrych danych dot. wzrostu gospodarczego Polski za rok 2015. Kurs EURPLN od pierwszych godzin handlu rósł, w ciągu dnia ponownie zahaczając o opór na 4,50. Awersję do ryzyka nasilił bowiem powrót do spadków cen ropy (ponowny test poziomu 30 USD za baryłkę) oraz kolejne wyprzedaże na giełdach. Aktywa rynków EM znalazły się więc pod presją spadkową. Wyprzedaż złotego zakończyła się jednak wraz z otwarciem rynków w USA, którym jednocześnie towarzyszyło odbicie na rynku ropy (na koniec dnia drożała ona o 3,2% wybijając się ponownie nad pułap 31 USD za baryłkę).W rezultacie w środę od rana kurs EURPLN notowany jest w okolicach 4,45.
Powrót apetytu na ryzyko w połowie zeszłego tygodnia po tym, jak główne indeksy akcji dotarły do poziomu kluczowego cyklicznego wsparcia, a para USD/JPY zbliżyła się do poziomu 116,00, spowodował, że większość walut zaczęła poruszać się po tej samej skorelowanej z ryzykiem osi, która była widoczna na drodze spadku. Najsłabsze waluty (w szczególności CAD) nieoczekiwanie stały się najmocniejsze i vice versa.
Środowa sesja na rynku krajowym przyniosła niewielkie umocnienie złotego. Tuż po otwarciu handlu kurs EURPLN spadł w okolice 4,33. Nastroje na EM poprawiła publikacja lepszych danych dot. handlu zagranicznego Chin. Trend aprecjacyjny złotego nie utrzymał się jednak zbyt długo. Nawet zaskakująco mocne dane krajowe, pokazujące w listopadzie nadwyżkę obrotów bieżących rzędu 620 mln EUR (oczekiwano -304 mln EUR) niewiele pomogły naszej walucie. Niemniej świadczą one o tym, że na horyzoncie nie widać większego ryzyka dla równowagi zewnętrznej polskiej gospodarki.
Bieżący tydzień na rynku walutowym rozpoczynamy w okolicach 1,092 na EURUSD i 4,365 na EURPLN po tym jak podczas piątkowej sesji wspólna waluta nadal dominowała nad dolarem pomimo publikacji bardzo mocnych danych z amerykańskiego rynku pracy.
Zarządzający środkami pieniężnymi już trzeci tydzień z rzędu zwiększają swoje zlecenia dotyczące zwyżki cen surowców. Zlecenia kupna koncentrują się jednak na zaledwie trzech rynkach kontraktów terminowych: na ropę naftową, kukurydzę i pszenicę. Sektor metali poniósł kolejny cios przed posiedzeniem FOMC 16 grudnia, a liczba zleceń na spadek ceny złota osiągnęła rekordowy poziom.
Wygląda na to, że rynki spodziewały się licznych działań ze strony EBC, takich jak znaczące zwiększenie skali programu luzowania ilościowego, radykalne wydłużenie czasu trwania tego programu czy ostre cięcia depozytowych stóp procentowych. Biorąc pod uwagę tak duże oczekiwania rynkowe przed posiedzeniem Rady Zarządzającej, odniosłem wrażenie, że stanowisko Draghiego rozczarowało rynki. Podczas konferencji prasowej, Draghi potwierdził obniżenie już i tak ujemnej stopy depozytowej o 10 punktów bazowych (0,10%) do poziomu -0,30%, co, według mnie, nie jest zbyt istotnym krokiem, ale stanowi raczej element podtrzymania presji skłaniającej banki do zwiększania akcji kredytowej.
Bulionowi inwestorzy mają za sobą bardzo nerwowy tydzień, a to tylko początek dużej zmienności rynku wywołanej zbliżającym się posiedzeniem amerykańskiego FOMC. Słabnący dolar nie zdołał uchronić notowań złota przed spadkiem, jednak zaskakujące pobudzenie u końca piątkowej sesji sprawiło, że strata nie okazała się tak dotkliwa.
W szczytowym momencie kryzysu finansowego w grudniu 2008 r. były przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej Ben Bernanke ogłosił, że Rezerwa Federalna zredukuje swoją referencyjną stopę procentową do faktycznego zera. Od tego czasu amerykański bank centralny prowadzi politykę pieniężną, którą można określić mianem „nadzwyczajnej”.
Złoty pozostaje pod presją zarówno wydarzeń globalnych jak i krajowych. Poniedziałkowa próba umocnienia naszej waluty zakończyła się nieudanym testem wsparcia na 4,344 na EURPLN. Sił nie wystarczyło nawet na utrzymanie tych okolic, jeszcze podczas sesji europejskiej kurs zawrócił w kierunku poziomów zamknięcia ub. tygodnia na ok. 4,365. Z technicznego punktu widzenia przełamanie poziomu 4,30 otworzyło drogę do wzrostu do 4,40. To szczyt z końca ubiegłego roku, jednak nie oczekujemy, by doszło do ataku na ten opór, przynajmniej do końca grudnia.