Strefa VIP: Licytacje bez komornika

Artur St. Rolak

Powód spóźnienia, choć to była sobota, banalny – łatwiej wylicytować i wygrać najtrudniejszy nawet kontrakt, niż precyzyjnie zaplanować czas dojazdu do Warszawy z Bydgoszczy (Hejne) i Płocka (Urbański). Trochę blefowali, nie zwracając uwagi na ograniczenia prędkości, ale jakoś się udało bez kontry ze strony drogówki. Pospiesznie weszli do sali restauracyjnej Klubu Bankowca, gdy dziesięć par już pochylało się nad pierwszym rozdaniem. Jedenasta czekała na nich, oni byli brakującą dwunastą.

Karty częściowo znaczone

Zasady turnieju, jak w przypadku większości imprez organizowanych przez Akademię Sportu Klubu Bankowca, były proste – przynajmniej jeden z partnerów musiał być pracownikiem banku lub instytucji współpracującej z ZBP. Poza tym obowiązywał regulamin Polskiego Związku Brydża Sportowego, nad przestrzeganiem którego tradycyjnie czuwał Maciej Czajkowski, sędzia klasy państwowej.

Ponad połowa uczestników gra w brydża nie tylko towarzysko (na roberki), ale właśnie sportowo, nawet na poziomie ekstraklasy. Żeby więc prawdziwi amatorzy mogli jakoś dogadać się z najlepszymi, z góry wprowadzono pewne ograniczenia regulaminowe. Zapis, że „w trakcie trwania zawodów obowiązuje zakaz stosowania systemów sztucznych i wysoce sztucznych oraz zakaz blefowania otwarciami sztucznymi”, brzmiący trochę tajemniczo, miał właśnie umożliwić wzajemne zrozumienie.

Turniej odbywał się na zapis maksymalny. Mówiąc w pewnym uproszczeniu, polega to na tym, że wszystkie pary – choć nie w tym samym czasie – muszą zmierzyć się z tym samym rozdaniem. Ta, która spisze się najlepiej na danej linii (N-S lub E-W), notuje wynik 100-procentowy, najsłabsza odchodzi z zerem, a osiągnięcia pozostałych wyliczane są ...