Strefa VIP: Księgi wpływów i wydatków

Michał Szymański

„Wydatki” dzielił na kategorie, według sobie tylko znanego klucza. Te z kolei rozpadały się na podgrupy, coraz to szczegółowsze, dziwaczne, w pewnym miejscu łączące się z tabelą „wpływów”. Identyczne rachunki powtarzały się latami na kolejnych stronach. J. nie wierzył w banki, pieniądze trzymał w domu. Gdy umarł, zostało po nim „11 złotych”. Nagryzmolone czarnym długopisem, chwiejną ręką. Praktyka, której J. oddawał się z takim upodobaniem, nie jest czymś wyjątkowym. Wielu z nas prowadzi potajemnie domowe księgi wpływów i wydatków w strachu przed oskarżeniem o skąpstwo i małostkowość. Albo prowadziło – dopóki naszych umysłów i codziennych przyzwyczajeń nie przekształciła multimedialna rewolucja

Jeżeli wierzyć historykom, dzieje pisma sięgają czwartego tysiąclecia p.n.e. Piktogramy, ideogramy, kliny nie powstawały bynajmniej w celu utrwalania ludzkich przemyśleń i uczuć, nie miały także służyć zapisowi języka mówionego. Pierwsze impulsy były przyziemne, przyczyny – pragmatyczne. Gwałtowny rozwój miast starożytnego Sumeru zrodził potrzebę zapanowania nad dobrobytem (system boskich gospodarstw) i zaowocował powstaniem skonwencjonalizowanych systemów zapisu. W mieście Ur czy Lagasz specjalnie szkoleni pisarze wyciskali na glinianych tabliczkach rejestry dochodów i wydatków, sporządzali listy, spisywali towary. Takie były pierwotne funkcje pisma. Jęczmień, trzoda, ...