Remis po dobrym kursie

Tekst i zdjęcia Artur St. Rolak

W latach 2012-2014 rotacja na podium turnieju głównego była maksymalna – trzy dekoracje i dziewięć nagród dla dziewięciu osób. Tym razem trudno było się spodziewać, aby nagle ktoś wyskoczył zza pleców faworytów, ponieważ do gry stanął obrońca tytułu Michał Mazurkiewicz oraz po dwóch zdobywców drugich i trzecich miejsc.

Szwajcarskie 12 plus 2

Tradycyjnie grano dziewięć rund systemem szwajcarskim w tempie 12 minut plus 2 sekundy. Niewtajemniczonym wyjaśniam, że przeciwnicy byli kojarzeni najpierw na podstawie rankingów FIDE i PZSzach, a od drugiej rundy komputer dobierał pary tak, aby najlepsi rywalizowali z najlepszymi, a ci nieco słabsi mieli przeciwników o zbliżonych umiejętnościach. Każdy zawodnik dostał 12 minut na partię plus 2 sekundy za każde posunięcie.

System jest stary i dobrze sprawdzony nawet w turniejach najwyższej rangi. Rolę przypadku ogranicza do minimum, więc nic dziwnego, że każdy zawodnik z czołowej czwórki turnieju w Klubie Bankowca spotkał się przy stole z pozostałymi trzema. Gdyby końcową kolejność ustalić na podstawie wyników tylko tych sześciu partii, to i tak zwyciężyłby Kamil Grycel (przed rokiem szósty), bo po prostu grał najlepiej, natomiast drugie miejsce zająłby Edward Łupkowski, który zremisował z trzema najgroźniejszymi rywalami.

Co ciekawe – Kamil Grycel i Edward Łupkowski jako jedyni nie przegrali partii. W turnieju na tak krótkim dystansie, kiedy każde pół punktu (tyle za remis; cały za zwycięstwo) robi kolosalną różnicę, nie wystarczy tylko unikać porażek. Kamil Grycel pokonał sześciu rywali, w tym trzech z czołowej dziewiątki (drugiego od dziewiątego dzieliło na mecie właśnie pół „oczka”), natomiast Edward Łupkowski aż pięć razy podzielił się punktami.