Regulacja rynku kryptowalut i przeciwdziałanie praniu pieniędzy. Nowe prawo wchodzi w życie
Definicja mówi, że waluty wirtualne to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest instrumentem finansowym w rozumieniu Ustawy o Instrumentach Finansowych, nie jest wekslem, czekiem.
Przepisy uregulują też funkcjonowanie, działanie giełd, kantorów, czyli firm pośredniczących w wymianie kryptowalut czy prowadzących rachunki na kryptowalutach.
Czytaj także: Czy w Polsce jest potrzebna prawna definicja kryptowalut?
Celem ustawy jest zwiększenie efektywności krajowego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Nowe przepisy dostosowują też polskie prawo do rozwiązań przyjętych w Unii Europejskiej.
Dokument m.in. definiuje organy administracji rządowej jako właściwe w sprawach przeciwdziałania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Będą nimi minister finansów i Generalny Inspektor Informacji Finansowej.
| Definicja kryptowaluty Rozumie się przez to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest: a) prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej b) międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące c) pieniądzem elektronicznym w rozumiem u ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych d) instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi e) wekslem lub czekiem – oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.
|
Najważniejsze zmiany
Najważniejsze zmiany w stosunku do wcześniej obowiązujących przepisów dotyczą:
– rozszerzenia katalogu instytucji obowiązanych oraz zakresu obowiązków niektórych kategorii instytucji obowiązanych,
– przygotowywania krajowej oceny ryzyka oraz na jej podstawie strategii przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu,
– środków bezpieczeństwa finansowego, których zakres stosowania jest uzależniony od stopnia rozpoznanego ryzyka,
– ustanowienia systemu teleinformatycznego Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych, wymiany informacji pomiędzy GIIF a jednostkami współpracującymi,
– kar administracyjnych nakładanych na instytucje obowiązane za naruszenia przepisów ustawy (wysokość kar oraz organy uprawnione do ich nakładania),
– stosowania szczególnych środków ograniczających,
– zakresu zadań i składu Komitetu Bezpieczeństwa Finansowego.
Zmiany w przepisach mają na celu dostosowanie polskiego systemu prawnego do przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającej rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (IV Dyrektywa).
Przepisy ustawy uwzględniają również nowe zalecenia Financial Action Task Force (FATF) oraz zalecenia kierowane przez Komitet Ekspertów ds. Oceny Środków Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu – MONEYVAL pod adresem krajowego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Ustawa wykorzystuje też doświadczenia związane ze stosowaniem przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Źródło: Ministerstwo Finansów/CIR
